Прыстань (Пухавіцкі раён)

Прыстань
Краіна	Беларусь
Вобласць	Мінская
Раён	Пухавіцкі
Сельсавет	Навапольскі
Каардынаты	53°29′07″ пн. ш. 27°49′38″ у. д.HGЯO
Водныя аб’екты	Пціч
Насельніцтва	▼18 чал. (2019);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1713
Паштовыя індэксы	222839
Аўтамабільны код	5

Пры́стань^[1] (трансліт.: Prystań, руск.: Пристань; да XX ст. — Кабы́лічы) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 26 км на захад ад Мар’інай Горкі, 55 км ад Мінска, 17 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Мінск — Асіповічы, на правым беразе ракі Пціч (прыток Прыпяці).

Гісторыя

На картах XIX ст. пазначана як вёска Кабылічы. Да сялянскай рэформы вёскай валодалі Вітгенштэйны, Ліпскія, Янішэўскія. Было дзве вёскі — Кабылічы Горныя і Кабылічы Дольныя^[2]. Маёнтак Кабылічы — цяпер вёска Пцічанская.

У канцы XIX ст. вёска ў Цітвянскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. У 1889 годзе маёнткам Кабылічы валодаў дваранін лютэранскага веравызнання Іван Андрэевіч Бунге, было 400 дзесяцін зямлі^[3].

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1920-я гады ў вёсцы была школа 1-й ступені. У 1929 годзе праведзена калектывізацыя, створаны калгас «Чырвоная прыстань», дзейнічала кузня.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Беларусь». У кастрычніку 1942 года нямецкія войскі ў ходзе карнай аперацыі спалілі вёску і забілі 261 жыхара. Пасля вайны вёска была адноўленая.

Да 29 чэрвеня 2006 года вёска ўваходзіла ў склад Сяргеевіцкага сельсавета^[4]. З 2006 года па 28 мая 2013 года ў складзе Праўдзінскага пассавета^[5].

Насельніцтва

1897 год — 54 двары, 340 жыхароў
1917 год — 90 двароў, 543 жыхары
1999 год — 68 жыхароў
2002 год — 34 двары, 47 жыхароў
2010 год — 29 жыхароў
2012 год — 21 гаспадарка, 28 жыхароў
2019 год — 18 жыхароў

Спіс вуліц

Цэнтральная вуліца^[6]

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
↑ Jelski A. 1883, с. 215.
↑ Памяць 2003, с. 79.
↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 29 июня 2006 года № 222 "Об упразднении Горелецкого, Краснооктябрьского, Селецкого, Сергеевичского сельсоветов и изменении границ Новоселковского, Пуховичского, Ветеревичского сельсоветов и Правдинского поссовета Пуховичского района" (нявызн.)(недаступная спасылка).
↑ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234
↑ Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса (нявызн.). Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура

Прыстань // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 170—171. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
Jelski A. Kobylicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom IV: Kęs — Kutno. — 1883. — С. 215. — 963 с.