Драгарино

**Драгарино**
	Драгарино
	Драгарино Местоположба на Драгарино во Македонија Драгарино на карта
	Координати 41°5′2″N 21°9′18″E / 41.08389°N 21.15500°E
Општина	Битола
Население	84 жит.; (поп. 2021)
Шифра на КО	02046
Надм. вис.	715 м
	Драгарино на општинската карта ; Атарот на Драгарино во рамките на општината
	Драгарино на Ризницата

Драгарино — село во Општина Битола, во околината на градот Битола.

Географија и местоположба

Селото се наоѓа во областа Пелагонија, поточно во Битолското Поле, од левата страна на патот Битола - Демир Хисар - Кичево.

Историја

Во XIX век селото било дел од Битолската каза на Отоманското Царство.

Само 1 жител на оваа населба е заведен како жртва во Втората светска војна.^[2]

Стопанство

Население

Население во минатото

Година	Нас.	±%
1948	109	—
1953	120	+10.1%
1961	131	+9.2%
1971	130	−0.8%
1981	148	+13.8%

Година	Нас.	±%
1991	113	−23.6%
1994	81	−28.3%
2002	86	+6.2%
2021	84	−2.3%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Драгарино живееле 55 жители, сите Македонци.^[3]

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 година, Драгарино се води како чисто македонско село во Битолската Каза на Битолскиот Санџак со 8 куќи.^[4]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Драгарино имало 40 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.^[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 50 Македонци.^[6]

Според пописот 2002 селото брои 86 жители, сите Македонци.^[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 84 жители, од кои 77 Македонци и 7 лица без податоци.^[8]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002	2021
Население	55	40	109	120	131	130	148	113	81	86	84

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.^[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.^[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[12]

Родови

Драгарино е македонско православно село, во селото има само два рода, и двата се доселенички. Родовите се населени средината на XIX век

Родови во Драгарино се:

Доселеници: Размовци (9 куќи) доселени се од селото Вирово во Железник. Го знаат следното родословие: Донче (жив на 48 г. во 1951) Донче-Секула-Петре-Размо, кој се доселил во селото; Вељановци (6 куќи) доселени се од Црничани, го знаат следното родословие: Тодор (жив на 70 г. во 1951 година) Кузман-Стојан-Вељан, кој се доселил.^[13]

Општествени установи

Самоуправа и политика

Избирачко место

Во селото постои избирачкото место бр. 196 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.^[14]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 79 гласачи.^[15]

Културни и природни знаменитости

Цркви^[16]

Црква „Воскресение Христово“ — главната селска црква
Црква „Успение на Пресвета Богородица“ — црква осветена на 6 јуни 2015 г.^[17]

Археолошки наоѓалишта^[18]

Градски Пат — населба од хеленистичко и римско време
Коловозник — црква и некропола од средниот век

Редовни настани

Личности

Култура и спорт

Иселеништво

Наводи

↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
↑ „Попис на жртвите од војната 1941-1945, СР Македонија“ (PDF).
↑ Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 238.
↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 14.
↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 166-167.
↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 28 јули 2016.
↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
↑ Трифуноски, Јован (1998). Битољско-прилепска котлина. Белград: САНУ. стр. 271–272.
↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
↑ „Осветување на црква во Драгарино, Битола“. Архивирано од изворникот на 2015-06-11. Посетено на 2015-06-24.
↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069