சிதையல் ஒளிப்படவியல் சிதையல் ஒளிப்படவியல் அல்லது இடிபாடுகள் ஒளிப்படம் எடுத்தல் (Ruins photography) என்பது, சில நேரங்களில் இடிபாடுகளின் ஆபாசம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது,[1] இது ஒளிப்படக் கலையின் ஒரு இயக்கமாகும், இது கட்டமைக்கப்பட்ட சூழலின் (மாநகரங்கள், கட்டடங்கள், உள்கட்டமைப்புகள், இயக்கங்கள் போன்றவை) சிதைவை அதன் பொருளாக எடுத்துக்கொள்கிறது. "இடிபாடுகள்" என்பது மனித சாதனைகளின் எச்சங்கள் (எ.கா. பண்டைய சுமேரியா அல்லது மச்சு பிச்சுவின் எச்சங்கள்) என பரவலாக வரையறுக்கப்படலாம், ஆனால் "இடிபாடுகள் ஒளிப்படம் எடுத்தல்" என்பது பொதுவாக உலகின் தொழில்துறைக்குப் பிந்தைய பகுதிகளில் நகர்ப்புற சிதைவைப் படம்பிடிப்பதைக் குறிக்கிறது. இடிபாடுகள் ஒளிப்படம் எடுத்தல் என்பது எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நகரங்களை கைவிடுதல் மற்றும் வீழ்ச்சியை பட்டியலிடுகிறது, மேலும் உலகம் முழுவதும் உள்ள நகரங்களில் பல்வேறு நகர்ப்புறத்தை புதுப்பித்தல், மறுசீரமைப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு திட்டங்களில் கலையின் பங்கு பற்றிய உரையாடல்களைத் தூண்டியுள்ளது.[2] பின்புலம்இடிபாடுகள் ஒளிப்படம் எடுத்தலின் வேர்கள், கைவிடப்பட்ட மற்றும் பாழடைந்த கட்டடக்கலையின் அழகியலுடன் தொடர்புடைய மையக்கருத்துக்களைக் கொண்டிருக்கும் பிரபலமான அழகியல் கருத்துக்களிலிருந்து வருகின்றன. இடிபாடுகள் ஒளிப்படம் எடுத்தலின் முக்கிய அம்சங்களில், கைவிடப்பட்ட வீடுகள், தொழிற்புரட்சி அல்லது வாகனத் துறை ஏற்றம் ஆகியவற்றிலிருந்து எஞ்சிய புறக்கணிக்கப்பட்ட தொழிற்சாலைகள், அத்துடன் பாலங்கள், கைவிடப்பட்ட நிலங்கள், குத்தகை இடங்கள் அல்லது அடுக்குமாடி வீட்டுத்தொகுதி கட்டிடங்கள் அல்லது இடிந்து விழுந்த திரையரங்குகள் அல்லது அலுவலகங்கள் ஆகியவை அடங்கும்.[3] மேற்கோள்கள்
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
