மனிதநேய ஒளிப்படவியல்

மனிதநேய ஒளிப்படவியல் (Humanist Photography) அல்லது மனிதநேயப் புகைப்படக் கலைப்பள்ளி (School of Humanist Photography)^[1] என்பது ஒரு சமூக மாற்றத்திற்கான உணர்வின் அடிப்படையில் சமூக ஆவண நடைமுறையாக அறிவொளித் தத்துவ அமைப்பை வெளிப்படுத்துகிறது. இது இருபதாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் ஐரோப்பாவில் தோன்றியது, குறிப்பாக பிரான்சுடன் மிகவும் வலுவாக தொடர்புடையது, அங்கு இரண்டு உலகப் போர்களின் எழுச்சிகள் தோன்றின, இருப்பினும் இது ஒரு உலகளாவிய இயக்கமாக இருந்தது.

இது புகைப்பட இதழியலில் இருந்து வேறுபட்டிருந்தாலும், இதன் மூலம் ஒரு துணை வகை செய்தி அறிக்கையை உருவாக்குகிறது, ஏனெனில் இது செய்திக்குரிய நிகழ்வுகளை விட அன்றாட மனித அனுபவத்தின், பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் பழமையான பழக்கவழக்கங்களைக் காண்பதில் அதிக அக்கறை கொண்டுள்ளது. இருப்பினும் பயிற்சியாளர்கள் குறிப்பிட்ட நிலைமைகள் மற்றும் சமூக போக்குகளை வெளிப்படுத்துவதில், பெரும்பாலும், விழிப்புடன் இருக்கிறார்கள், ஆனால் பிரத்தியேகமாக அல்ல, கீழ்நிலை வகுப்புகள் அல்லது மோதல், பொருளாதார சிக்கல்கள் அல்லது தப்பெண்ணத்தால் பின்தங்கியவர்கள் மீது கவனம் செலுத்துகிறார்கள். ஆகவே மனிதநேய புகைப்படம் எடுத்தலின் ஊடாக "உலகளாவிய அடிப்படை மனித இயல்பின் கருத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது".^[2] மனிதநேய ஒளிப்படக் கலையை சீன் கிளாட் கௌட்ராண்ட் இவ்வாறு விவரிக்கிறார்:^[3]

1950 களில் ஐரோப்பாவில், குறிப்பாக பிரான்சில், தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளத் தொடங்கிய மனிதகுலத்தின் துன்பங்களுக்கு அன்பான, மற்றும் தீவிரமான பதிலளிக்கக்கூடிய ஒரு பாடல் வரி போக்கு யாதெனில்... புகைப்படக் கலைஞர்கள் பரசுபர உதவி மற்றும் இரக்கத்தின் உலகத்தைக் கனவு கண்டனர், இது ஒரு அன்பான பார்வையில் சிறப்பாகப் பொதிந்துள்ளது.^[4]