Ирина Сергеевна Дубинина 1923 елның 28 ноябрендә Воронежда туа[1][2].
Воронежның 1 нче балалар музыка мәктәбен тәмамлый (О.Р. Кунакова сыйныфын)[3]. 1940 елда Воронеж музыка училищесын (В. И. Бобровский сыйныфын) тәмамлый, шуннан соң Мәскәүгә китеп, П. И. Чайковский исемендәге Мәскәү дәүләт консерваториясенә укырга керә[4]. Бөек Ватан сугышы башланганнан соң әти-әнисе һәм энесе янына Воронежга әйләнеп кайта, әмма тиздән аларга консерватория эвакуацияләгән Сарытауга качырга туры килә. Әтисе фронтка алына, аннан яраланып кайта. Соңрак Дубининаның әти-әнисе Воронежга әйләнеп кайта, ә ул үзе Мәскәүгә укып бетерергә кайта[5]. 1942 елда укуын яңадан башлый. 1947 елда П. И. Чайковский исемендәге Мәскәү дәүләт консерваториясен (Я. И. Зак сыйныфын), ә 1950 елда шунда ук башкару аспирантурасын (җитәкчесе — Л. Н. Оборин) тәмамлый. Белем алганнан соң, аңа Э. Г. Гилельсның һәм Я. И. Закның ассистенты булырга тәкъдим ителә. Шуңа карамастан, гаиләне тәэмин итү өчен Дубинина Казанга эшкә китә, анда фатир ала һәм әти-әнисе һәм абыйсы белән кушыла[4].
1951 елдан Казан дәүләт консерваториясендә (киләчәктә — Н. Г. Җиһанов исемендәге)[6] эшли. 1952 елда — сәнгать фәннәре кандидаты, ә 1973 елда — профессор дәрәҗәсен ала. 30 елдан артык тәнәфесләр белән махсус фортепиано кафедрасы мөдире була (1953—1955 еллар, 1971—1992 еллар), шулай ук консерватория каршындагы махсус музыка мәктәбе укытучысы була (1960—1995 еллар)[3]. Музыкага укытуга 70 яшь багышлаган[7], Казан консерваториясенең иң өлкән[8] профессорларының берсе буларак, консерваториянең «чын патриоты» дип аталган[9].
Г. М. Кантор әйтүенчә, Дубинина эшләгән елларында педагогик һәм башкару эшчәнлегендә тулысынча «эрегән»[10]. Ул 100дән артык соло концерт куйган, шулай ук камера-ассамблея программалары составында актив чыгыш ясаган. Төрле стиль һәм жанр әсәрләрен башкара, аерым алганда, мондый композиторларның иҗатын: А. А. Александров, А. А. Бабаджанян, М. А. Балакирев, И. С. Бах, Ф. Бузони, Л. Бетховен, А. Бородин, И. Брамс, П. Владигеров, Й. Гайдн, М. И. Глинка, Л. Годовский, Э. Григ,А. Дворжак,К. Дебюсси, С. В. Евсеев, Н. Җиһанов, Ю. Г. Крейн, Ф. Крейслер, Ф. Лист, А. Леман, Дж. Лойе, А. К. Лядов, Н. К. Метнер, В. А. Моцарт, С. С. Прокофьев, М. Равель, Ж.-Б. Рамо, С. В. Рахманинов, Д. Скарлатти, А. Н. Скрябин, Б. Сметана, С. Франк, А. А.Хачатурян, П. И. Чайковский, А. В. Шаверзашвили, Ф. Шопен, Д. Д. Шостакович, И. Штраус, Ф. Шуберт, Р. Шуман, Д. Энеску, Р. М. Яхин[3]. Дубинина Казан пианистика мәктәбенә нигез салучыларның берсе булып тора, аның башкаруы рухлылык, югары тавыш культурасы, стильнең нәзакәтле хисе белән аерылып тора.
↑Юрова Т. В.Дубинина Ирина Сергеевна / О. Г. Ласунский. — Воронежская историко-культурная энциклопедия: персоналии. — Воронеж: Центр духовного возрождения Черноземного края, 2006. — С. 131. — 518 с. — ISBN 5900270831.
↑Указ Президиума Верховного Совета РСФСР «О присвоении почётного звания „Заслуженный деятель искусств РСФСР“ Дубининой И. С.». — Ведомости Верховного Совета РСФСР. — Москва : Издание Верховного Совета РСФСР, 20 августа 1981. — № 33 (1191). — С. 660. — 657—672 с.
Юрова Т. В.Дубинина Ирина Сергеевна / О. Г. Ласунский. — Воронежская историко-культурная энциклопедия: персоналии. — Воронеж: Центр духовного возрождения Черноземного края, 2006. — 518 с. — ISBN 5900270831.