Ганимед (месечина)

Ганимед
	Ганимед фотографиран од Јуно во 2021
Откривање
Откривач	Галилео Галилеј; Симон Мариус
Откриено	11 јануари 1610
Ознаки
Други именувања	Jupiter III
Орбитални особености
Периапсида	1 069 200 км
Апоапсида	1 071 600 км
Главна орбита полупречник	1 070 400 км
Занесеност	0.001 3
Орбитален период	7.154 552 96 d
Просечна орбитална брзина	10.880 км/s
Наклон	0.20° (to Jupiter's equator)
Месечина на	Јупитер
Физички особености
Среден полупречник	2634.1 ± 0.3 km (0.413 Earths)
Површина	87.0 million км2 (0.171 Earths)
Зафатнина	7.6 × 1010 км3 (0.0704 Earths)
Маса	1.4819 × 1023 kg (0.025 Earths)
Средна густина	1.936 g/cm3
Површинска гравитација	1.428 m/s2 (0.146 g)
Втора космичка брзина	2.741 км/s
Вртежен период	синхронично
Осен наклон	0–0.33°
Албедо	0.43 ± 0.02
Привидна величина	4.61 (Противположба)
Атмосфера
Површински притисок	trace
Состав по зафатнина	Кислород

Ганимед (грчки Γανυμήδης) е месечина на Јупитер, наречена по митолошкиот Ганимед. Ова е најголемата месечина во Сончевиот Систем и е поголема од Плутон. Кружи околу Јупитер на далечина од 422.000 километри. Полупречникот му е 2631 км, а масата 1,48 × 10²³кг.

Физички одлики

Со минување на леталото Галилео, се покажало дека Ганимед е составен од четири слоја: мало јадро од течно железо и сулфур, замрзната силикатна обвивка, длабок солен океан, и надворешна замрзната кора.

Релјеф

На површината на Ганимед има два вида релјеф: многу стари темни подрачја густо прекриени со кратери и помлади посветли подрачја испресечени со пукнатини и гребени, за кои се смета дека имаат тектонско потекло. Според инфрацрвените фотографии, заклучено е дека посветлите подрачја имаат висок процент на мраз, додека потемните имаат повисок процент на карпи.

Наводи

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 „Planetary Satellite Mean Orbital Parameters“. Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Showman, Adam P.; Malhotra, Renu (1999). „The Galilean Satellites“ (PDF). Science. 286 (5437): 77–84. doi:10.1126/science.286.5437.77. PMID 10506564. Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-05-14. Посетено на 2014-11-11.
↑ Bills, Bruce G. (2005). „Free and forced obliquities of the Galilean satellites of Jupiter“. Icarus. 175 (1): 233–247. Bibcode:2005Icar..175..233B. doi:10.1016/j.icarus.2004.10.028.
↑ ^4,0 ^4,1 Yeomans, Donald K. (2006-07-13). „Planetary Satellite Physical Parameters“. JPL Solar System Dynamics. Посетено на 2007-11-05.
↑ ^5,0 ^5,1 Delitsky, Mona L.; Lane, Arthur L. (1998). „Ice chemistry of Galilean satellites“ (PDF). J.of Geophys. Res. 103 (E13): 31, 391–31, 403. doi:10.1029/1998JE900020. Архивирано од изворникот (pdf) на 2016-03-04. Посетено на 2009-10-02.
↑ Orton G.S.; Spencer, G.R.; Travis, L.D.; и др. (1996). „Galileo Photopolarimeter-radiometer observations of Jupiter and the Galilean Satellites“. Science. 274: 389–391. doi:10.1126/science.274.5286.389.
↑ Hall, D.T.; Feldman, P.D.; и др. (1998). „The Far-Ultraviolet Oxygen Airglow of Europa and Ganymede“. The Astrophysical Journal. 499 (1): 475–481. Bibcode:1998ApJ...499..475H. doi:10.1086/305604.