За други значења на поимот, погл.
Елара .
Елара Елара
Откривање Откривач Чарлс Дилон Перајн Откриено 5 јануари 1905[ 1] [ 2] Орбитални особености11.740.000 км (0,07810 ае )[ 3] Занесеност 0,22[ 3] 259,64 д (0,708 г )[ 3] 3,27 км/с[ 3] Наклон 26,63° (кон еклиптиката ) 30,66° (кон Јупитеровиот екватор)[ 3] Месечина на Јупитер Физички особености Среден полупречник
43 км[ 4] ~23.200 км2 Зафатнина ~333.000 км3 Маса 8,7× 1017 кг 2,6 г/цм3 (претп. )[ 4] ~0,031 м/с2 (0,003 г) ~0,052 km/s ~0,5 д (12 ч) Албедо 0,04 (претп. )[ 4] Температура ~124 K 16,3[ 4]
Елара (грчки : Ελάρα или Јупитер VII ) — напредна неправилна месечна на Јупитер . Била откриена од Чарлс Дилон Перајн од опсерваторијата Лик во 1905 година.[ 1] [ 2] Претставува осма најголема месечина на Јупитер и е именувана по Елара , една од љубовниците на Зевс и мајка на џинот Титиј .[ 5]
Елара не го добила името до 1975 година; претходно била едноставно позната како Јупитер VII . Понекогаш била нарекувана „Хера “[ 6] во периодот од 1955 до 1975. Има пречник од само 43 километри, односно само 2% од големината на Европа . Меѓутоа е половина од големината на Хималија , односно втора најголема месечина во Хималиината група .
Средба со „Нови хоризонти“
Во февруари и март 2007 година, леталото „Нови хоризонти “, кое летало до Плутон , направило неколку фотографии од далечина од пет милиони милји.[ 7]
Наводи
↑ 1,0 1,1 Perrine, C. D. (1905-02-27). „Satellites of Jupiter“ . Harvard College Observatory Bulletin . 178 .
↑ 2,0 2,1 Perrine, C. D. (1905). „The Seventh Satellite of Jupiter“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific . 17 (101): 62–63. Bibcode :1905PASP...17...56. . doi :10.1086/121624 . JSTOR 40691209 .
↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Jacobson, R. A. (2000). „The orbits of outer Jovian satellites“. Astronomical Journal . 120 (5): 2679–2686. Bibcode :2000AJ....120.2679J . doi :10.1086/316817 .
↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Planetary Satellite Physical Parameters“ . JPL (Solar System Dynamics). Посетено на 2009-08-10 .
↑ Marsden, Brian G. (7 октомври 1975). „Satellites of Jupiter“ . Меѓународен астрономски сојуз . Архивирано од изворникот на 22 февруари 2014.
↑ Payne-Gaposchkin, Cecilia; Katherine Haramundanis (1970). Introduction to Astronomy . Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall. ISBN 0-13-478107-4 .
↑ Hamilton, Thomas Wm. (2013). Moons of the solar system . Strategic Book Publishing. стр. 21. ISBN 1625161751 . Посетено на 8 February 2015 .
Надворешни врски