Томалевски се поистоветувал со витезот Лоенгрин — јунак од средновековните германски легенди, чувар на Светиот грал, кој за него претставувала Македонија.[1]
Животопис
Рани години
Наум Томалевски со бугарските офицери Александар Ганчев и Григор Календеров, како градоначалник на Општина Крушево во 1917 година, за време на бугарската окупација на Македонија.
Во 1903 година учествува во Илинденското востание. Во домот на неговите родители (денес Музеј на Илинденското востание и Крушевската република) во Крушево се прогласува Крушевската република. Станува учител во Крушево во 1904 година, каде што е член на околискиот комитет на МРО и работи за обнова на револуционерната организација. Прогонуван од властите, Томалевски повторно бега во Бугарија каде што учителствувал во Ораховско и Белослатинско.
Томалевски пишува во весникот „Народност“ (1918 - 1919), „Вардар“, „Македонија“, „Неделна зора“. Дел е од редакцијата на списанието „Македонија“. Во јануари 1924 година, Александар Протогеров и Наум Томалевски се среќаваат во Лондон со Стјепан Радиќ, за заедничка активности на ВМРО и хрватската опозиција. Заедно со Георги Баждаров и Јордан Ѓурков прават турнеја во Европа во мај 1925 година, во Австрија успешно договараат заеднички дејствија против Југославија со австрискиот министер за одбрана, унгарскиот премиер и со претставници на италијанската влада.
По убиството на Александар Протогеров во 1928 година Томалевски застанува на страната на протогеровистите. Иван Михајлов издава наредба за убиство на Томалевски. На 2 декември 1930 година Томалевски и неговиот телохранител се убиени од Владо Черноземски и Андреј Манов на ул. „Руен“ бр. 23 — домот на Томалевски.
Неговиот син е истакнатиот архитект Богдан Томалевски кој делувал во Бугарија.[2]
Мисли
“Борбата за слобода на Македонија, е борба на идеализам, на жртви и несебичност“