Уладзімір Елісеевіч Лабанок

Уладзімір Елісеевіч Лабанок
Намеснік старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР 1974 — 4 лістапада 1984
Пераемнік	Уладзімір Мікуліч
1-ы намеснік старшыні Савета Міністраў Беларускай ССР красавік 1962 — 1974
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Пераемнік	Уладзімір Міцкевіч
Міністр вытворчасці і нарыхтовак сельгаспрадуктаў БССР красавік 1962 — 1964
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
Першы сакратар Віцебскага абласнога камітэта КПБ верасень 1956 — красавік 1962
Папярэднік	Мікіта Кароткін
Пераемнік	Станіслаў Пілатовіч
Старшыня Гомельскага абласнога выканаўчага камітэта студзень 1954 — верасень 1956
Кіраўнік урада	Кірыл Мазураў
Папярэднік	Андрэй Куцак
Пераемнік	Іван Палякоў
Першы сакратар Палескага абласнога камітэта КПБ снежань 1948 — студзень 1954
Папярэднік	Іван Карасёў
Пераемнік	пасада скасаваная
Старшыня Полацкага абласнога выканаўчага камітэта верасень 1944 — 1946
Кіраўнік урада	Панцеляймон Панамарэнка
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	Сцяпан Шупеня
Нараджэнне	3 ліпеня 1907(1907-07-03) Востраў, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Смерць	4 лістапада 1984(1984-11-04) (77 гадоў) Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Партыя	КПСС
Адукацыя	Дукорскі навучальна-педагагічны комплекс дзіцячы сад-сярэдняя школа (1926) Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія (1931) Мар’інагорскі сельскагаспадарчы тэхнікум (1927)
Ваенная служба
Гады службы	1941—1944
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	партызан
Званне
Камандаваў	Лепельскай партызанскай брыгады імя Сталіна
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзі́мір Елісе́евіч Лабано́к (20 чэрвеня (3 ліпеня) 1907 в. Востраў — 4 лістапада 1984) — беларускі дзяржаўны дзеяч, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, адзін з кіраўнікоў партызанскага руху ў Віцебскай вобласці. Герой Савецкага Саюза (1943).

Нарадзіўся ў вёсцы Востраў (сучасны Пухавіцкі раён Мінскай вобласці). У 1926 г. скончыў Дукорскую сямігадовую школу з сельскагаспадарчым ухілам.

У 1931 годзе скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію. З 1931 года працаваў на пасадзе агранома, памочніка Народнага Камісара земляробства Беларускай ССР, а з 1933 года — на пасадзе агранома-эканаміста ўпаўнаважанага Народнага Камісарыята саўгасаў СССР па БССР.

З 1939 года — дырэктар Смалянскага сельскагаспадарчага тэхнікума Віцебскай вобласці БССР.

З 1941 года — першы сакратар Лепельскага РК КП(б)Б.

Са снежня 1941 па чэрвень 1944 года У. Е. Лабанок — 1-ы сакратар Лепельскага падпольнага райкама КП(б)Б. Адначасова з сакавіка 1942 года Лабанок — камандзір 68-га партызанскага атрада, са снежня 1942 — камісар Чашніцкай партызанскай брыгады «Дубрава».

У ліпені 1943 года Лабанок прызначаны камандзірам Лепельскай партызанскай брыгады імя І. В. Сталіна. За ўмелае камандаванне партызанскай брыгадай у тыле нямецка-фашысцкіх войск, праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм, Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 16 верасня 1943 года палкоўніку Уладзіміру Елісеевічу Лабанку прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 1717).

У снежні 1943 года Лабанок па рашэнні Цэнтральнага штаба партызанскага руху ўзначаліў аператыўную групу ЦК КП(б)Б і Беларускага штаба партызанскага руху па Полацка-Лепельскай партызанскай зоне.

З 1944 года займаў пасады ў апараце ЦК КПБ, старшыні Полацкага і Гомельскага аблвыканкамаў, 1-га сакратара Палескага і Віцебскага (верасень 1956 — красавік 1962)^[1] абкамаў КПБ.

З 1962 года на пасадзе 1-га намесніка старшыні Савета міністраў БССР і адначасова міністр вытворчасці і нарыхтовак сельгаспрадуктаў, з 1974 — намеснік Старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР.

Член Цэнтральнай рэвізійнай камісіі ЦК КПСС, Член ЦК КП Беларусі з 1949 года, кандыдат у члены бюро ЦК КПБ з 1962 і 1976 гадоў, член бюро ЦК КПБ у 1966—1976. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР 3, 6—10 скліканняў, дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР 2—10-га скліканняў, у 1968—1974 гадах займаў пасаду Старшыні Савета Нацыянальнасцей Вярхоўнага Савета СССР.

• Медаль «Залатая Зорка»
• тры ордэна Леніна
• ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі
• ордэн Чырвонага Сцяга
• ордэн Суворава 1-й ступені
• ордэн Айчыннай вайны 1-й ступені
• тры ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга
• ордэн Дружбы народаў
• дзесяць медалёў.

• «В боях за Родину» (1961)
• «Партизаны принимают бой» (1972)

У мінскім мікрараёне Сухарава адна з вуліц носіць імя Уладзіміра Лабанка, таксама яго імем названа вуліца ў Лепелі, саўгас-тэхнікум у горадзе Мар’іна Горка Мінскай вобласці, Лепельская сярэдняя школа № 1, музей народнай славы ў пасёлку Ушачы.

У Мінску на доме № 4 па Бранявым завулку ў 1986 годзе ўстаноўлена мемарыяльная дошка (сілумін; скульпт. І. Глебаў)^[2].

• Уладзімір Елісеевіч Лабанок на сайце «Героі краіны»
• Беларусь: Энцыклапедычны даведнік / Рэдкал.: Б. І. Сачанка і інш. — Мн.: БелЭн, 1995. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Витебск: Энциклопедический справочник / Гл. редактор И. П. Шамякин. — Минск: БелСЭ им. П. Бровки, 1988. — С. 112, 113. — 408 с. — 60 000 экз. — ISBN 5-85700-004-1. (руск.)