Роден е на 27 април 1935 година во Тројан.[2] Завршил гимназија во Софија и високо образование на софискиот универзитет „Климент Охридски“, насока „Библиографија и библиотекарство“ на Филозофско-историскиот факултет. Бил член на Комунистичката партија на Бугарија од 1961 година. Како ученик и студент бил секретар на Комсомолското друштво. Од 1959 до 1963 година бил инструктор во ЦК на ДКМС.
Неговата прва книга „Ѕвездите се мои“ била објавена во 1957 година, а вкупно 58 негови книги се преведени во 36 земји. Автор е на три романи и сценарија за филмовите „Тивките патеки “, „Падот на Александар Македонски“ и „Слатко и горчливо“.
Работел во Радио Софија и весникот „Литературен фронт “.[3] Од 1972 до 1975 година бил заменик претседател на Народното собрание на ОФ. Подоцна, тој бил прв потпретседател на Комитетот за култура. Претседател на Сојузот на бугарските писатели од 1979 до 1988 година, Левчев беше дел од блиската придружба на Тодор Живков, познат како „ловечки одред“ и делувал како неформален советодавен персонал.[4] Бил член на Президиумот на Националното собрание на ОФ, Светскиот совет за мир и Европската академија на науките и уметностите.[5] Од 1991 година бил сопственик на издавачката куќа Орфеј, која издава збирки песни и истоимено списание.
За член на МАНУ надвор од работниот состав бил избран на 2012 година.[6]
Награди и почести
Меѓународни
Златен медал за поезија на Француската академија и витез на поезијата (1985)
Медал на Здружението на писатели од Венецуела (1985)
Награди Мате Залка и Борис Полевој - Русија (1986)
Голема награда на Институтот Александар Пушкин и Сорбона (1989)
Светска награда за мистична поезија Фернандо Риело (1993)
Орден „Владимир Мајаковски“ основан од Сојузот на писателите на Евроазија и Унијата на писатели и преведувачи на Русија и Диплома на литературно-јавната награда „Секогаш да блесне“ во 2009 година [7]
Добитник е на највисоката државна награда во НР Бугарија за придонес во областа на науката, уметноста и културата - Димитровска награда за 1972 година.
Во 1977 година го добил звањето „Народен деец на уметноста и културата“ [9]
Добитник на Националната книжевна награда „Пењо Пенев“ за 1984 година [10]
Doctor honoris causa на SVUBIT (17 мај 2005 г ) [11]
По повод неговиот 70-годишен јубилеј во 2006 г. Љубомир Левчев беше одликуван од претседателот Георги Прванов со Орден Стара Планина - 1 степен, за „исклучително големи заслуги за Бугарија, за развој и популаризација на бугарската уметност и култура“ [12]
Doctor honoris causa на Слободниот универзитет Бургас (со протокол бр. 3 од 12 мај 2006 г. ) [13]
Во 2008 година ја добил националната награда „Христо Г. Данов“ за животно дело [14]
Автор е на текстовите на песните „Да те радост“ на рок групата „Сигнал“ и „По љубов“ на музика на Александар Јосифов, вклучени во албумот „Борис Гуџунов '78“.
Проза, есеистика, мемоари
„Уметноста на поезијата“ (1986)
„Убиј го Бугаринот. Роман“ (1988)
Ти си следниот - роман (2001)
„Рефлексии за орфизмот“
„Писма од пеколот. Есеи“. Софија: Стандард, 2008, 262 стр.
