Альфонс Анры Д’Атпуль

Альфонс Анры Д’Атпуль
кіраўнік урада Францыі[d] 31 кастрычніка 1849 — 22 кастрычніка 1850
Папярэднік	Адылон Баро
Пераемнік	Леон Фашэ
Нараджэнне	4 студзеня 1789(1789-01-04)[1][2][…] Версаль, Версаль[d], дэпартамент Сена і Уаза, Францыя[3]
Смерць	27 ліпеня 1865(1865-07-27)[1][2][…] (76 гадоў) Сент-Папуль[d], Сент-Папуль[d][4]
Партыя	Партыя парадку[d]
Адукацыя	Школа Фантэнбло[d] Ваенная школа Сен-Сір
Званне	генерал[3]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Альфонс Анры Д’Атпуль (фр.: Alphonse Henri d'Hautpoul; 19 ліпеня 1791, Версаль — 6 жніўня 1873, Сэнт-Папуль) — французскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, генерал, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі ў 1849-1850 гадах.

Нарадзіўся 4 студзеня 1789 года ў Версалі. З дзяцінства ён быў рыхтаваны да вайсковай кар'еры і пасля заканчэння ваеннай школы Сен-Сір у 1806 годзе распачаў службу ў французскай арміі. Яго рашучасць і храбрасць вызначылі яго шлях у вайсковых кампаніях, у якіх ён прымаў удзел у розных краінах, уключаючы Пруссію, Польшчу, Іспанію і Партугалію.

Найбольш важным эпізодам яго ваеннай кар'еры стала бітва пад Саламанкай у 1812 годзе, калі ён атрымаў сур'ёзныя раненні. Ён быў узяты ў палон, але быў вызвалены ў маі 1814 года. Пасля вяртання ў строй, ён быў павышаны да камандзіра батальёна.

Пасля вяртання Напалеона з Эльбы, ён працягнуў служыць у якасці ад'ютанта Людовіка, герцага Ангулемскага. Праз некалькі гадоў, у 1815 годзе, ён быў павышаны да звання палкоўніка, а ў 1823 годзе стаў брыгадным генералам і прыняў удзел у іспанскай кампаніі. Ён камандаваў 3-ім пяхотным палком каралеўскай гвардыі.

У 1830 годзе пачаў палітычную кар'еру, будучы абраны дэпутатам французскага парламента. Гэта быў важны крок на шляху да яго прызначэння ў вышэйшыя палітычныя і ваенныя колы Францыі. У 1841 годзе ён атрымаў званне генерал-лейтэнанта і служыў у Алжыры, дзе ён знаходзіўся ў 1841-1842 гадах. У 1848 годзе яго заслугі былі адзначаны тытулам пэра Францыі. Але яго ваенная кар'ера набліжалася да завяршэння, калі ў 1850 годзе ён быў вызвалены ад ваеннай службы з-за дасягнення пенсійнага ўзросту. Тым не менш, ён працягнуў сваю дзейнасць на палітычным узроўні.

31 кастрычніка 1849 года ён быў прызначаны кіраўніком кабінета міністраў Францыі, у якім заняў таксама пост міністра абароны. Аднак яго ўрад сутыкнуўся з цяжкасцямі, і пасля канфліктаў ён паддаў у адстаўку, пасля чаго вярнуўся ў Алжыр у якасці генерал-губернатара.