Шарль Дзюклерк

Шарль Дзюклерк
фр.: Charles Duclerc
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 7 жніўня 1882 — 28 студзеня 1883
Папярэднік	Шарль дэ Фрэйсінэ
Пераемнік	Арман Фальер
Нараджэнне	9 лістапада 1812(1812-11-09)[1][2] Баньер-дэ-Бігор[d], дэпартамент Верхнія Пірэнеі, рэгіён Поўдзень — Пірэнеі, Францыя
Смерць	21 ліпеня 1888(1888-07-21)[1][2] (75 гадоў) Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[3]
Партыя	Апартуністы-рэспубліканцы[d]
Адукацыя	ліцэй Кандарсэ
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шарль Тэадор Эжэн Дзюклерк (фр.: Charles Théodore Eugène Duclerc; 9 лістапада 1812, Баньер-дэ-Бігор — 21 ліпеня 1888, Парыж) — французскі дзяржаўны дзеяч, прэм'ер-міністр Францыі.

З 1836 года працаваў у розных газетах, дзе зарэкамендаваў сябе як эрудзіраваны аўтар і аналітык. Ён не абмяжоўваўся толькі журналістыкай — працаваў таксама над сур'ёзнымі навуковымі і энцыклапедычнымі праектамі. Сярод яго супрацоўніцтва — "Слоўнік палітыкі" (Dictionnaire politique, 1842), напісаны сумесна з Ларанам-Антуанам Паньерам і Эцьенам Гарнье-Пажэсам, а таксама "Палітычная і фінансавая гісторыя Францыі ад Генрыха IV да нашых дзён", створаная разам з Луі-Антуанам Гарнье-Пажэсам.

Упершыню увайшоў у палітыку падчас рэвалюцыі 1848 года і Другой Рэспублікі, дзе нядоўга займаў пасаду міністра фінансаў. Аднак ужо ў 1851 годзе ён адышоў ад палітычнага жыцця, у тым ліку праз усталяванне Другой імперыі пад уладай Напалеона III. На працягу гэтага перыяду ён займаўся прамысловай дзейнасцю ў Іспаніі, далучыўшыся да бізнесу.

З пачаткам Трэцяй рэспублікі вярнуўся ў вялікую палітыку — у 1871 годзе яго абралі дэпутатам у парламент. У 1875 годзе ён атрымаў пажыццёвае месца ў Сенат, што сведчыла пра высокую павагу да яго палітычнага досведу. У жніўні 1882 года ён заняў пасаду прэм’ер-міністра Францыі, сумяшчаючы яе з адказнасцю за міністэрства замежных спраў. Гэты перыяд кіравання быў кароткім, каля паўгода, але адзначыўся спробамі стабілізацыі знешняй палітыкі краіны.