Шарль Флаке

Шарль Флаке
фр.: Charles Floquet
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 3 красавіка 1888 — 14 лютага 1889
Папярэднік	П’ер Цірар
Пераемнік	П’ер Цірар
Прэфект дэпартамента Сена[d] 1882 — 1882
Нараджэнне	2 кастрычніка 1828(1828-10-02)[1][2][…] Сен-Жан-П'е-дэ-Пор[d], canton of Saint-Jean-Pied-de-Port[d], акруга Баёна[d], дэпартамент Атлантычныя Пірэнеі, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя[3]
Смерць	18 студзеня 1896(1896-01-18)[1][2][…] (67 гадоў) rue de Lille[d], VII акруга Парыжа[4]
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Маці	Marie Léocadie Etcheverry[d]
Партыя	Рэспубліканскі саюз[d]
Член у	Масонства[5]
Адукацыя	École d'administration[d][6] факультэт права і эканомікі Парыжскага ўніверсітэта[d][7]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шарль Тама Флаке (фр.: Charles Thomas Floquet; 5 кастрычніка 1828, Сен-Жан-П’е-дэ-Пор — 19 студзеня 1896, Парыж) — французскі дзяржаўны дзеяч, прэм'ер-міністр Францыі.

Стаў вядомым як адзін з найбольш яркіх апанентаў улады падчас кіравання Напалеона III. Ён супрацоўнічаў з рознымі апазіцыйнымі газетамі і 4 верасня 1870 года ўдзельнічаў у абвяшчэнні рэспублікі ў ратушы Парыжа, а таксама браў удзел у абароне горада.

У 1871 годзе ён быў абраны дэпутатам у Нацыянальны сход, заснаваў Лігу рэспубліканскага адзінства дзеля абароны правоў Парыжа і спрабаваў пасябраваць Парыжскую камуну з урадам у Версалі. У 1876 годзе яго зноў выбралі дэпутатам, дзе ён далучыўся да радыкальнай фракцыі. У 1885–1888 гадах займаў пасаду старшыні Палаты дэпутатаў.

З 3 красавіка 1888 па 13 лютага 1889 года быў прэм’ер-міністрам і адначасова міністрам унутраных спраў. На гэтай пасадзе ён актыўна змагаўся супраць буланжыстаў і нават правёў вядомую дуэль з Жоржам Буланжэ, у якой цяжка параніў свайго апанента.

У 1889–1893 гадах зноў быў старшынёй Палаты дэпутатаў, а ў 1893 годзе стаў сенатарам.