Васіль Іванавіч Пятроў

Васіль Іванавіч Пятроў
руск.: Василий Иванович Петров
Дата нараджэння	2 (15) студзеня 1917
Месца нараджэння	Chernolesskoye[d], Q19837796?, Novoselitsky District[d], Стаўрапольскі край, РСФСР
Дата смерці	1 лютага 2014(2014-02-01)[1] (97 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Федэральныя ваенныя мемарыяльныя могілкі[d]
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР[d]  СССР  Расія
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія
Званне	маршал Савецкага Саюза
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна Вайна за Агадэн (1977—1978) Адэская абарона (1941) Абарона Севастопаля (1941—1942) Бітва за Каўказ[d] Бітва за Днепр Dnieper–Carpathian Offensive[d] Яска-Кішынёўская аперацыя Bucharest-Arad Operation[d] Siege of Budapest[d] Budapest Offensive[d]
Узнагароды і званні	Замежныя ўзнагароды:
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Васіль Іванавіч Пятроў (2 (15) студзеня 1917, сяло Чарналескае, Стаўрапольскі край — 1 ліпеня 2014, Масква) — савецкі военачальнік. Маршал Савецкага Саюза з 25 сакавіка 1983 года, Герой Савецкага Саюза (1982).

У Чырвонай Арміі з 22 лістапада 1939 года. У 1941 годзе скончыў 2-месячныя курсы младшых лейтэнантаў.

У гады Вялікай Айчыннай вайны: камандзір кавалерыйскага ўзвода, намеснік камандзіра эскадрона (жнівень 1941-сакавік 1942); на штабной працы: памочнік начальніка штаба палка па разведцы, ад'ютант старэйшага асобнага батальёна (сакавік-снежань 1942); камандзір батальёна аўтаматчыкаў, намеснік начальніка штаба па аператыўнай частцы 40-й асобнай мотастралковай брыгады (снежань 1942-сакавік 1943). З сакавіка 1943 па снежань 1944 года на штабной працы: начальнік аператыўнага аддзялення штаба брыгады, затым стралковай дывізіі.

Ваяваў на Паўднёвым, Крымскім, Паўночна-Каўказскім, Закаўказскім, Стэпавым, Варонежскім, 1-м і 2-м Украінскіх франтах. Удзельнічаў у абароне Адэсы, Севастопаля і Каўказа, вызваляў Украіну, фарсіраваў Дняпро і Днестр, ваяваў у Румыніі і Венгрыі.

Пасля вайны на штабных і камандных пасадах. У 1945 годзе скончыў паскораны курс ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ, у 1948 годзе — асноўны курс гэтай жа акадэміі.

Служыў у Далёкаўсходняй ваеннай акрузе. У 1948—1953 гадах — намеснік начальніка, начальнік аператыўнага аддзела штаба 1-й асобнай Чырванасцяжнай арміі; з чэрвеня 1953 па снежань 1955 года — камандзір 50-га стралковага палка, са снежня 1955 па студзень 1957 года — начальнік штаба 39-й стралковай дывізіі, са студзеня 1957 па ліпень 1961 года — камандзір 129-й вучэбнай мотастралковай дывізіі.

З ліпеня 1961 па чэрвень 1964 года — начальнік штаба арміі.

З чэрвеня 1964 па студзень 1966 года — камандуючы 5-й арміяй.

Са студзеня 1966 па красавік 1972 года — начальнік штаба Далёкаўсходняй ваеннай акругі.

З красавіка 1972 па май 1976 года — камандуючы войскамі Далёкаўсходняй ваеннай акругі.

З мая 1976 па снежань 1978 года — першы намеснік Галоўнакамандуючага сухапутнымі войскамі.

Падчас Эфіопа-самалійскай вайны (1977—1978) узначальваў аператыўную групу Міністэрства абароны ў Эфіопіі і займаўся планаваннем баявых аперацый эфіёпскіх войскаў.

Са снежня 1978 па лістапад 1980 года — Галоўнакамандуючы войскамі Далёкага Усходу. З лістапада 1980 па студзень 1985 года — Галоўнакамандуючы сухапутнымі войскамі - намеснік міністра абароны СССР.

Са студзеня 1985 па ліпень 1986 года — першы намеснік міністра абароны СССР.

Да 1992 года з'яўляўся таксама генеральным інспектарам Групы генеральных інспектараў Міністэрства абароны СССР, а таксама саветнікам начальніка Генеральнага штаба Аб'яднаных Узброеных Сіл СНД. З верасня 1992 года — саветнік пры Міністэрстве абароны Расійскай Федэрацыі.

Памёр 1 лютага 2014 года^[2][3].

• Язов Д. Т. Маршал Соколов. — М.: «Молодая гвардия», 2009. — 206 с., ил. — (Жизнь замечательных людей: биография продолжается.) — ISBN 978-5-235-03276-7.
• Пятроў Васіль Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 167. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).

Васіль Іванавіч Пятроў на сайце «Героі краіны»