Изотопи на бариумот

Природниот бариум (₅₆Ba) е мешавина од шест стабилни изотопи и еден многу долготраен радиоактивен исконски изотоп, бариум-130, идентификуван како нестабилен со геохемиски средства (од анализа на присуството на неговата ќерка ксенон-130 во карпите) во 2001 година.^[1] Овој нуклид се распаѓа со двоен електронски зафат (апсорбира два електрони и емитува две неутрина), со време на полураспад од (0,5–2,7)×10 ²¹ година (околу ¹⁰¹¹ пати поголема од староста на универзумот).

Покрај ¹³⁰Ba, постојат уште триесет и три познати радиоизотопи. Најдолготрајниот од нив е ¹³³Ba, кој има време на полураспад од 10,51 година. Сите други радиоизотопи имаат време на полураспад пократко од две недели. Најдолговечниот изомер е ^133mBa, кој има време на полураспад од 38,9 часа. Покусовечниот ^137mBa (време на полураспад 2,55 минути) се појавува како распаден производ на фисиониот производ на цезиум-137.

Се предвидува дека бариумот-114 ќе претрпи гроздест распад, испуштајќи јадро со стабилна температура од ¹²C за да произведе ¹⁰²Sn. Сепак, ова распаѓање сè уште не е забележано, горната граница на односот на разгранување на таквото распаѓање е 0,0034%.

1. ↑ ^mBa – Возбуден јадрен изомер.
2. ↑ ( ) – Неизвесноста (1σ) е дадена во концизен облик во загради по соодветните последни цифри.
3. ↑ # – Атомска маса означена со #: вредноста и неизвесноста не се само изведени само од опитни податоци, туку барем делумно од трендови од масената површина (TMS).
4. ↑ Облици на распад:

   CD:	Гроздест распад
   EC:	Електронски зафат
   IT:	Јадрен преод
   n:	Неутронски распад
   p:	Протонски распад

5. ↑ Задебелен закосен симбол како изведен – Изведениот производ е речиси производ.
6. ↑ Задебелен симбол како изведен – Изведениот производ е стабилен.
7. ↑ ( ) спинова вредност – Означува спин со слаби зададени аргументи.
8. ↑ # – Вредностите означени со # не се само изведени од опитни податоци, туку барем делумно и од трендови во соседните нуклиди (TNN).
9. ↑ Првобитен радиоизотоп
10. ↑ Се верува дека подлежи на β⁺β⁺ распад до ¹³²Xe со време на полураспад поголемо од 3×10²⁰ години
11. ↑ ^{11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6} Фисионен производ

• Isotope masses from:
  • Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), „The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties“, Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001
• Isotopic compositions and standard atomic masses from:
  • de Laeter, John Robert; Böhlke, John Karl; De Bièvre, Paul; Hidaka, Hiroshi; Peiser, H. Steffen; Rosman, Kevin J. R.; Taylor, Philip D. P. (2003). „Atomic weights of the elements. Review 2000 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry. 75 (6): 683–800. doi:10.1351/pac200375060683.
  • Wieser, Michael E. (2006). „Atomic weights of the elements 2005 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry. 78 (11): 2051–2066. doi:10.1351/pac200678112051.
• „News & Notices: Standard Atomic Weights Revised“. International Union of Pure and Applied Chemistry. 19 October 2005.
• Half-life, spin, and isomer data selected from the following sources.
  • Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), „The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties“, Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001
  • National Nuclear Data Center. „NuDat 2.x database“. Brookhaven National Laboratory.
  • Holden, Norman E. (2004). „11. Table of the Isotopes“. Во Lide, David R. (уред.). CRC Handbook of Chemistry and Physics (85th. изд.). Boca Raton, Florida: CRC Press. ISBN 978-0-8493-0485-9.
• Half-life of ¹³⁰Ba from:
  • A. P. Meshik; C. M. Hohenberg; O. V. Pravdivtseva; Ya. S. Kapusta (2001). „Weak decay of ¹³⁰Ba and ¹³²Ba: Geochemical measurements“. Physical Review C. 64 (3): 035205 [6 pages]. Bibcode:2001PhRvC..64c5205M. doi:10.1103/PhysRevC.64.035205.
  • M. Pujol; B. Marty; P. Burnard; P. Philippot (2009). „Xenon in Archean barite: Weak decay of ¹³⁰Ba, mass-dependent isotopic fractionation and implication for barite formation“. Geochimica et Cosmochimica Acta. 73 (22): 6834–6846. Bibcode:2009GeCoA..73.6834P. doi:10.1016/j.gca.2009.08.002.

п р у Изотопи на хемиските елементи
1 H																	2 He
3 Li	4 Be											5 B	6 C	7 N	8 O	9 F	10 Ne
11 Na	12 Mg											13 Al	14 Si	15 P	16 S	17 Cl	18 Ar
19 K	20 Ca	21 Sc	22 Ti	23 V	24 Cr	25 Mn	26 Fe	27 Co	28 Ni	29 Cu	30 Zn	31 Ga	32 Ge	33 As	34 Se	35 Br	36 Kr
37 Rb	38 Sr	39 Y	40 Zr	41 Nb	42 Mo	43 Tc	44 Ru	45 Rh	46 Pd	47 Ag	48 Cd	49 In	50 Sn	51 Sb	52 Te	53 I	54 Xe
55 Cs	56 Ba		72 Hf	73 Ta	74 W	75 Re	76 Os	77 Ir	78 Pt	79 Au	80 Hg	81 Tl	82 Pb	83 Bi	84 Po	85 At	86 Rn
87 Fr	88 Ra		104 Rf	105 Db	106 Sg	107 Bh	108 Hs	109 Mt	110 Ds	111 Rg	112 Cn	113 Nh	114 Fl	115 Mc	116 Lv	117 Ts	118 Og
		57 La	58 Ce	59 Pr	60 Nd	61 Pm	62 Sm	63 Eu	64 Gd	65 Tb	66 Dy	67 Ho	68 Er	69 Tm	70 Yb	71 Lu
		89 Ac	90 Th	91 Pa	92 U	93 Np	94 Pu	95 Am	96 Cm	97 Bk	98 Cf	99 Es	100 Fm	101 Md	102 No	103 Lr
Таблица на нуклиди