Изотопи на диспрозиумот

Природно настанатиот диспрозиум (₆₆Dy) има 7 стабилни изотопи, ¹⁵⁶Dy, ¹⁵⁸Dy, ¹⁶⁰Dy, ¹⁶¹Dy, ¹⁶²Dy, ¹⁶³Dy и ¹⁶⁴Dy, а ¹⁶⁴Dy е најзастапен (28,18% природна застапеност). Определени се својствата на 29 радиоизотопи, од кои најстабилни се ¹⁵⁴Dy со време на полураспад од 1,4 милиони години, ¹⁵⁹Dy со време на полураспад од 144,4 дена и ¹⁶⁶Dy со време на полураспад од 81,6 часа. Сите преостанати радиоактивни изотопи имаат време на полураспад помало од 10 часа, а поголемиот дел од нив имаат време на полураспад помало од 30 секунди. Овој елемент има и 12 мета-состојби, од кои најстабилни се ^165mDy (време на полураспад 1.257 минути), ^147mDy (време на полураспад 55,7 секунди) и ^145mDy (време на полураспад 13,6 секунди).

Примарниот режим на распаѓање пред најзастапениот стабилен изотоп, ¹⁶⁴Dy, е електронски зафат, а примарниот режим после е бета-распад. Примарните распадни производи пред ¹⁶⁴Dy се изотопи на тербиумот, а примарните производи потоа се изотопи на холмиумот. Диспрозиумот е најтешкиот елемент кој има изотопи за кои се предвидува дека се стабилни наместо опсервациски стабилни изотопи за кои се предвидува дека се радиоактивни.

1. ↑ ^mDy – Возбуден јадрен изомер.
2. ↑ ( ) – Неизвесноста (1σ) е дадена во концизен облик во загради по соодветните последни цифри.
3. ↑ # – Атомска маса означена со #: вредноста и неизвесноста не се само изведени само од опитни податоци, туку барем делумно од трендови од масената површина (TMS).
4. ↑ ^{4,0 4,1} # – Вредностите означени со # не се само изведени од опитни податоци, туку барем делумно и од трендови во соседните нуклиди (TNN).
5. ↑ Облици на распад:

   EC:	Електронски зафат
   IT:	Јадрен преод
   p:	Протонски распад

6. ↑ Задебелен симбол како изведен – Изведениот производ е стабилен.
7. ↑ ( ) спинова вредност – Означува спин со слаби зададени аргументи.
8. ↑ Теоретски подлежи на β⁺β⁺ распад до ¹⁵⁴Gd
9. ↑ Се верува дека подлежи на α распад до ¹⁵²Gd или β⁺β⁺ распад до ¹⁵⁶Gd со време на полуживот преку 10¹⁸ години
10. ↑ Се верува дека подлежи на α распад до ¹⁵⁴Gd или β⁺β⁺ распад до ¹⁵⁸Gd
11. ↑ Се верува дека подлежи на α распад до ¹⁵⁶Gd
12. ↑ Се верува дека подлежи на α распад до ¹⁵⁷Gd
13. ↑ Се верува дека подлежи на α распад до ¹⁵⁸Gd
14. ↑ Може да подлежи бета-распад до ¹⁶³Ho⁶⁶⁺ со време на полураспад од 47 дена кога е целосно јонизиран.
15. ↑ Најтежок теоретски стабилен нуклид.

Радиоактивниот изотоп ¹⁶⁵Dy, со време на полураспад од 2.334 часа, има радиофармацевтска употреба во радијационата синовектомија на коленото. Претходно било изведувано со честички со колоидна големина кои содржат подолготрајни изотопи како ¹⁹⁸Au и ⁹⁰Y. Главниот проблем со употребата на тие изотопи било истекувањето на радијацијата од коленото. ¹⁶⁵Dy, со своето пократко време на полураспад, а со тоа и пократок период на потенцијално истекување на зрачење, е посоодветен за постапката.^[5]

• Isotope masses from:
  • Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), „The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties“, Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001
• Isotopic compositions and standard atomic masses from:
  • de Laeter, John Robert; Böhlke, John Karl; De Bièvre, Paul; Hidaka, Hiroshi; Peiser, H. Steffen; Rosman, Kevin J. R.; Taylor, Philip D. P. (2003). „Atomic weights of the elements. Review 2000 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry. 75 (6): 683–800. doi:10.1351/pac200375060683.
  • Wieser, Michael E. (2006). „Atomic weights of the elements 2005 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry. 78 (11): 2051–2066. doi:10.1351/pac200678112051.
• „News & Notices: Standard Atomic Weights Revised“. International Union of Pure and Applied Chemistry. 19 October 2005.
• Half-life, spin, and isomer data selected from the following sources.
  • Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), „The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties“, Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001
  • National Nuclear Data Center. „NuDat 2.x database“. Brookhaven National Laboratory.
  • Holden, Norman E. (2004). „11. Table of the Isotopes“. Во Lide, David R. (уред.). CRC Handbook of Chemistry and Physics (85th. изд.). Boca Raton, Florida: CRC Press. ISBN 978-0-8493-0485-9.

п р у Изотопи на хемиските елементи
1 H																	2 He
3 Li	4 Be											5 B	6 C	7 N	8 O	9 F	10 Ne
11 Na	12 Mg											13 Al	14 Si	15 P	16 S	17 Cl	18 Ar
19 K	20 Ca	21 Sc	22 Ti	23 V	24 Cr	25 Mn	26 Fe	27 Co	28 Ni	29 Cu	30 Zn	31 Ga	32 Ge	33 As	34 Se	35 Br	36 Kr
37 Rb	38 Sr	39 Y	40 Zr	41 Nb	42 Mo	43 Tc	44 Ru	45 Rh	46 Pd	47 Ag	48 Cd	49 In	50 Sn	51 Sb	52 Te	53 I	54 Xe
55 Cs	56 Ba		72 Hf	73 Ta	74 W	75 Re	76 Os	77 Ir	78 Pt	79 Au	80 Hg	81 Tl	82 Pb	83 Bi	84 Po	85 At	86 Rn
87 Fr	88 Ra		104 Rf	105 Db	106 Sg	107 Bh	108 Hs	109 Mt	110 Ds	111 Rg	112 Cn	113 Nh	114 Fl	115 Mc	116 Lv	117 Ts	118 Og
		57 La	58 Ce	59 Pr	60 Nd	61 Pm	62 Sm	63 Eu	64 Gd	65 Tb	66 Dy	67 Ho	68 Er	69 Tm	70 Yb	71 Lu
		89 Ac	90 Th	91 Pa	92 U	93 Np	94 Pu	95 Am	96 Cm	97 Bk	98 Cf	99 Es	100 Fm	101 Md	102 No	103 Lr
Таблица на нуклиди