நேபாள காலக் கோடுகள்

நேபாளத்தின் முக்கிய நிகழ்வுகளின் காலவரிசைகள் வரலாற்றுக் காலத்திற்கு முந்தைய காலத்திய மகாபாரத இதிகாசத்தின் 12ஆம் பருவத்தில், 206ஆவது அத்தியாயத்தில், பரத கண்டத்தின் வடக்கேயுள்ள இமயமலைவாழ் மக்களைக் குறிப்பிடுகையில், கிராத இராச்சிங்களின் ஒரு பகுதியாக தற்கால நேபாளத்தை குறித்துள்ளது. மேலும் கிராத இராச்சியத்தின் கிராதப் படைகள் குருச்சேத்திரப் போரில் கலந்து கொண்டதாகவும் குறித்துள்ளது.

கிமு 5 - கிபி 1768

கிமு ஐந்தாம் மற்றும் ஆறாம் நூற்றாண்டு - கிமு 563ல் கபிலவஸ்துவின் லும்பினி தோட்டத்தில் கௌதம புத்தர் பிறப்பு.
கிபி 400 முதல் 750 முடிய - லிச்சாவியர்கள், காத்மாண்டு சமவெளியில் லிச்சாவி நாட்டை ஆளுதல்.
கிபி 750 முதல் 1200 முடிய - குறிப்புகள் இல்லை.
1100 - மேற்கு நேபாளத்தில் சிஞ்சா சமவெளியில், கச - மல்ல குலத்தினர் கச மல்ல இராச்சியத்தை நிறுவுதல்.
1201 - காத்மாண்டு சமவெளியில் மல்ல வம்ச மன்னர்கள் மல்ல இராச்சியத்தை நிறுவுதல்.
1559 - காத்மாண்டு சமவெளியின் வடமேற்கில் கோர்காலிகளின் ஷா வம்சத்தின் திரவிய ஷா என்பவர் சௌபீஸ் இராச்சியத்தை நிறுவுதல்.^[1]^[2]

ஒன்றிணைந்த நேபாள இராச்சியம் (1768 - 1979)

1768 - 1769 - கோர்க்கா நாட்டின் ஷா வம்சத்தின் மன்னர் பிரிதிவி நாராயணன் ஷா, காத்மாண்டு சமவெளியின் மன்னர் ஜெயப்பிரகாஷ் மல்லா உள்ளிட்ட மல்ல வம்ச மன்னர்களை, கீர்த்திப்பூர் போர், காட்மாண்டுப் போர் மற்றும் பக்தபூர் போர்களில் வென்று நேபாள இராச்சியத்தை நிறுவுதல்.
1775 – 1806 - நேபாள மன்னர் ராணா பகதூர் ஷா ஆட்சிக் காலத்தில் கார்வால், குமாவுன், சிர்மூர், டார்ஜிலிங், மொரங் மற்றும் சிக்கிம் பகுதிகளை கைப்பற்றி, நேபாள இராச்சியம் விரிவாக்கப்பட்டது.
1792 - சீன நேபாளப் போர் முடிவில் நேபாள மன்னர்கள் திபெத்தை கைப்பற்றி நேபாள இராச்சியத்தை விரிவாக்கும் முயற்சி சீனர்களால் தடுத்து நிறுத்தப்பட்டது.
1814-16 - ஆங்கிலேய-நேபாளப் போரின் முடிவில், நேபாள இராச்சியம் கைப்பற்றிருந்த கார்வால், சிர்மூர், குமாவுன், சிக்கிம், மேற்கு தராய் மற்றும் டார்ஜிலிங் பகுதிகள், பிரித்தானிய கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியினரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. மேலும் நேபாளத்தின் தற்போதைய எல்லைகள் வரையரையறுக்கப்பட்டது.
1846 - கோத் படுகொலைகளுக்குப் பிறகு ராணா வம்சத்தினர் நேபாள இராச்சியத்தின் பரம்பரை பிரதம அமைச்சர்கள், நேபாள மன்னர்களை கைப்பாவையாகக் கொண்டு, நேபாளத்தை முழு அதிகாரத்துடன் ஆட்சி செய்தனர்.
1855 - 1856 - நேபாள திபெத்தியப் போரில் திபெத் தோற்று, நேபாளத்திற்கு ஆண்டுதோறும் பத்தாயிரம் ரூபாய் திறை செலுத்த வேண்டியதாயிற்று.
1923 - நேபாளத்தின் இறையான்மையை ஐக்கிய ராச்சியத்தால் ஒப்புதல் வழங்கப்பட்டது.
1908 - பிரதம அமைச்சரான சந்திர சம்செர் ஜங் பகதூர் ராணா 1908ல் சிங்க அரண்மனையை கட்டினார்.
1930 - நேபாள இராச்சியத்தின் பெயரை நேபாளம் என மாற்றப்பட்டது.
1950 - பிரித்தானிய இந்தியாவில் இருந்த ராணாக்களுக்கு எதிராக சக்திகள், நேபாள மன்னருடன் கூட்டு சேர்ந்தது.
1951 - நேபாள புரட்சியின் முடிவில் ராணாக்களின் ஆட்சி முடிவிறகு வந்தது. நேபாளத்தில் மீண்டும் ஷா வம்சத்து மன்னராட்சி நிலைநாட்டப்பட்டது. ராணாக்களின் எதிராளிகளான நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சி சார்பில் பிரதம அமைச்ச்சர், மாத்ரிக பிரசாத் கொய்ராலா தலைமையில் அமைச்சரவை அமைக்கப்பட்டது.
1953 நியுசிலாந்தின் எட்மண்ட் இல்லரி மற்றும் நேபாளத்தின் டென்சிங் நோர்கே ஆகியோர் முதன் முதலாக எவரெஸ்டு கொடிமுடியைத் தொட்டனர்.
1955 - ஐக்கிய நாடுகள் அவையில் நேபாளம் உறுப்பினராக சேர்ந்தது.
1955 - மன்னர் திரிபுவன் வீர விக்ரம் ஷா மறைவு. மகேந்திரா மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார்.
1959 - பல அரசியல் கட்சிகள் கொண்ட அமைச்சரவை அமைக்க, அரசியலமைப்பு சட்டம் இயற்றப்பட்டது.
27 மே 1959 – 15 டிசம்பர் 1960 - மன்னர் மகேந்திரா, அரசியலமைப்பு சட்டத்தை ரத்து செய்தும், நாடாளுமன்றத்தை கலைத்தும், விஸ்வேஷ்வர பிரசாத் கொய்ராலாவின் தலைமையிலான நேபாள அமைச்சரவையையும் கலைத்தும், அரசியல் கட்சிகள் செயல்பாட்டையும் முடக்கியும், நேபாளத்தில் மன்னரின் நேரடி ஆட்சியை நிறுவப்பட்டது.
1962 - நேபாள மன்னருக்கே நாட்டின் முழு அதிகாரம் என்ற முறையில் இயற்றப்பட்ட புதிய அரசியலமைப்பு சட்டப்படி, நேபாளத்தில் அரசியல் கட்சிகள் சார்பற்ற நேபாள தேசியப் பஞ்சாயத்து ஆட்சி முறை நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. 1963ல் முதல் தேசிய பஞ்சாயத்துக் குழு தேர்தல் நடைபெற்றது.
1972 - மன்னர் மகேந்திரா இறத்தல். மன்னர் பிரேந்திரா நேபாள மன்னராக முடிசூடப்படல்.
1979ல் காத்மாண்டு சமவெளியின் பசுபதிநாத் கோவில், பதான் அரண்மனை சதுக்கம், பக்தபூர் நகர சதுக்கம், அனுமன் தோகா நகர சதுக்கம், சங்கு நாராயணன் கோயில், பௌத்தநாத்து, சுயம்புநாதர் கோயில் மற்றும் சாகர்மாதா தேசியப் பூங்கா முதலியன பண்பாட்டு மற்றும் இயற்கை உலகப் பாரம்பரியக் களங்களாக அறிவிக்கப்பட்டது.^[3]

பல கட்சி அரசியல் ஆட்சி முறை (1980 - 1991)

1980 - ஆட்சி சீர்திருத்தங்களுக்கான இயக்கத்தின் முடிவில் புதிய அரசியலமைப்பு வாக்கெடுப்பு நடைபெற்றது. சிறு அளவிலான பெரும்பான்மையுடன், அரசியல் கட்சிகள் அற்ற, பஞ்சாயத்து ஆட்சி முறையில் நேபாள தேசிய சபைக்கான தேர்தலுக்கு மன்னர் அனுமதித்தார்.
1984ல் சித்வான் தேசியப் பூங்கா இயற்கை உலகப் பாரம்பரியக் களமாக அறிவிக்கப்பட்டது.
1985 - பல கட்சி அரசியல் அமைப்புடன் கூடிய தேசிய அரசு அமைய, நேபாளி காங்கிரஸ் ஒத்துழையாமை இயககத்தை துவக்கியது.
1986 - தேசிய பஞ்சாயத்துக் குழு ஆட்சிக்கான தேர்தலை நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சி புறக்கணித்தது.
1989 - இந்தியாவுடனான வர்த்தக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகளால், இந்திய அரசு, நேபாளத்திற்கு செல்லும் பாதைகளை மூடியது. இதனால் நேபாளத்தின் பொருளாதார நிலைமை மோசமடைந்தது.
1990 - நேபாளி காங்கிரஸ் மற்றும் பொதுவுடமைக் கட்சிகள் இணைந்து, அரசியல் கட்சிகள் சார்பற்ற நேபாள பஞ்சாயத்து ஆட்சியை ஒழிக்க வலியுறுத்தியும், பல கட்சி நாடாளுமன்றா ஜனநாயக அரசியலை வலியுறுத்துவதற்காக ஜனநாயகப் போராட்டங்கள் துவங்கியது. இப்போராட்டங்களை நேபால மன்னர் அரசுப் படைகள் மூலம் நசுக்கியதால் ஆயிரக்கணக்கான போராட்டக்காரர்கள் பலியானர்கள். மேலும் பலரை கொத்து கொத்தாக சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். இறுதியில் மன்னர் பிரேந்திரா, மன்னரின் இறுதி முடிவுக்குட்பட்ட அரசியலமைப்பு சட்டத்தை இயற்ற ஒப்புக்கொண்டார். கிருஷ்ண பிரசாத் பட்டாராய் நேபாள பிரதம அமைச்சரானார்.
1991 - முதன் முறையாக ஜனநாயக முறைப்படி நடைபெற்ற நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சி வென்றது. கிரிஜா பிரசாத் கொய்ராலா தலைமையிலான அமைச்சரவை பதவியேற்றது.^[4]

அரசியல் கட்டமைப்பு சீர்குலைதல் (1994 - 2000)

1994 - நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானத்தில் கொய்ராலா அரசு வீழ்ந்தது. நாடாளுமன்றத்திற்கான புதிய தேர்தலில், நேபாள கம்யுனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்-லெனினிஸ்ட்) - நேபாள கம்யுனிஸ்ட் கட்சி (மாவோயிஸ்ட்) இடதுசாரி கூட்டணி தலைமையிலான அரசு அமைந்தது.
1995 - நேபாள மன்னர் இடதுசாரி கூட்டணி பொதுவுடமைக் கட்சிகளின் அரசை கலைத்தார்.
1996 - நேபாளத்தில் மன்னராட்சி முறையை ஒழிக்க மாவோயிஸ்டுகள் தலைமையில் நடைபெற்ற மக்கள் புரட்சியில், பல ஆயிரம் பேர் கொல்லப்பட்டனர்.
1997 - நேபாளப் பிரதமர் செர் பகதூர் தேவ்பா, நம்பிக்கை இல்லாத் தீர்மானத்தில் தோல்வி கண்டார். அடிக்கடி பிரதம அமைச்சர்களை மாற்றப்பட்டதால், நேபாளம் அரசியல் நிலைத் தன்மையை இழந்தது. கௌதம புத்தர் பிறந்த இடமான லும்பினியை பண்பாட்டு உலகப் பாரம்பரியக் களங்களமாக அறிவிக்கப்பட்டது.
2000 - பத்து ஆண்டுகளில் மீண்டும் பிரதமர் கிரிஜா பிரசாத் கொய்ராலா தலைமையில் 9வது அமைச்சரவை அமைந்தது.

அரண்மனை படுகொலைகள் (2001)

2001 - 1 - சூன் - பட்டத்து இளவரசர் திபெந்திரா துப்பாக்கியால் மன்னர் பிரேந்திரா, ராணி ஐஸ்வரியா மற்றும் பல அரச குடும்பத்தினர்களை படுகொலை செய்த பின், தன்னைத் தானே சுட்டுக் கொண்டு இறந்தார். இறந்த பிரேந்திராவின் தம்பி ஞானேந்திரா நேபாள மன்னரானார்.
2001, சூலை - நேபாள அரச குடும்ப படுகொலைகளுக்குப் பிறகு மாவோயிஸ்டு தீவிரவாதிகள், முடியாட்சி முறையை எதிர்த்து நாடு முழுவதும் போராட்டங்களை நடத்தினர். இந்நிலையில் பிரதமர் கிரிஜா பிரசாத் கொய்ராலா பதவி விலகியதால், செர் பகதூர் தேவ்பா பிரதமரானார்.
2001 - நவம்பர் - மாவோயிஸ்டுகள் நான்கு மாதங்களாக, அரசுடன் நடத்திய அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை தோல்வி அடைந்தது. எனவே மாவோயிஸ்ட் கிளர்ச்சியாளர்கள் காவல் துறை மற்றும் இராணுவ நிலைகள் மீது தாக்குதல் தொடுத்தனர்.

அவசர நிலை சட்டம் பிரகடனம் (2001 - 2003)

2001 - நவம்பர் - மாவோயிஸ்டு கிளர்ச்சியாளர்களின் நான்கு நாள் போராட்டாத்தில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்டவர்கள் கொல்லப்பட்டதால், மன்னர் ஞானேந்திரா நாட்டில் அவரச நிலைச் சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தினார். மாவோயிஸ்டுகளை இராணுவம் துணை கொண்டு அடக்கினார்.
2002 மே - நேபாள நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டது. புதிய தேர்தல் நடத்தப்பட்டது. செர் பகதூர் தேவ்பா தலைமையில் இடைக்கால அமைச்சரவை பதவியேற்றது. மீண்டும் நெருக்கடி நிலை காலம் நீட்டப்பட்டது.
2002 அக்டோபர் - மன்னர் ஞானேந்திரா செர் பகதூர் தேவ்பாவின் அமைச்சரவையை கலைத்தார்.
2003 சனவரி - அரசும் - மாவோயிஸ்டுகளும் போர் நிறுத்த உடன்படிக்கையை அறிவித்தனர்.

அமைதி குலைதல் (2003 - 2004)

2003 ஆகஸ்டு - மாவோயிஸ்டுகள் ஏழு மாதங்களாக அரசுடன் நடத்திய அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை தோல்வி அடைந்தது. மீண்டும் மாவோயிஸ்டுகள்/மாணவர்கள் - காவல் துறையினரிடையே அடிக்கடி கைகலப்புகள் முற்றியது.
2004 ஏப்ரல் உலக வணிக அமைப்பில், நேபாளம் இணைந்தது.
2004 மே - நேபாளத்தில் ஜனநாயக ஆட்சி முறை நடைமுறைப்படுத்த எதிர்கட்சிகள் தெருக்களில் இறங்கி போராடினர். மன்னரால் நியமிக்கப்பட்ட பிரதமர் சூரிய பகதூர் தாபா பதவி விலகினார்.

மீண்டும் முழு முடியாட்சி முறை (2005 - 2006)

2005 பிப்ரவரி - மாவோயிஸ்டு தீவிரவாதிகளை முற்றிலும் களையெடுக்க, மன்னர் ஞானேந்திரா, நாடாளுமன்றத்தை முடக்கி வைத்து, மீண்டும் நெருக்கடி நிலை சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தினார்.
2005 ஏப்ரல் - சர்வதேச அழுத்தத்தின் காரணமாக மன்னர் ஞானேந்திரா நெருக்கடி நிலை சட்டத்தை விலக்கி, முடக்கப்பட்ட நாடாளுமன்றத்தை மீட்டெடுத்தார்.
2005 நவம்பர் - மாவோயிஸ்டுகளும், இடதுசாரி கட்சிகளும் நாட்டின் ஜனநாயகத்தை நிலைநாட்ட ஒன்று சேர்ந்தனர்.
2006 ஏப்ரல் - மன்னரின் நேரடி ஆட்சிமுறைக்குக்கு எதிராக நடந்த கலவரங்களின் விளைவாக, முடக்கப்பட்ட நாடாளுமன்றத்தை மீண்டும் நிலைநாட்டப்பட்டது. மாவோயிஸ்டுகள் மூன்று மாத போர் நிறுத்தம் மேற்கொண்டனர்.
2006 மே - நாடாளுமன்றம் மன்னரின் அரசியல் அதிகாரங்களை குறைத்து தீர்மானம் இயற்றியது. மேலும் மாவோயிஸ்டு தீவிரவாதிகளுடன் அரசு பேச்சு வார்த்தைகள் நடத்தியது.

அமைதிப் பேச்சு வார்த்தைகள் (2006 - 2007)

2006 நவம்பர் - அரசு - மாவோயிஸ்டு தீவிரவாதத் தலைவரகளுடன் விரிவான அமைதி உடன்படிக்கை மேற்கொண்டது. இதன் மூலம் இருபதாண்டுகளாக மாவோயிஸ்டுகள் நடத்திய போராட்டங்கள் நிறைவடைந்தது.
2007 சனவரி - தற்காலிக அரசியலமைப்புச் சட்டப்படி அமைந்த நாடாளுமன்றத்திற்கு, மாவோயிஸ்ட்டு தலைவர் பிரசந்தா எனும் புஷ்ப கமல் தகால் உறுப்பினர் ஆனார்.

அரசில் மாவோயிஸ்டுகள் பங்கெடுத்தல் (2007)

2007, ஏப்ரல் - மாவோயிஸ்டுகளை அரசியலில் ஈடுபடுத்த வேண்டி நடைபெற்ற முயற்சியில், இடைக்கால அரசில் மாவோயிஸ்டுகள் பங்கேற்றனர்.
2007, செப்டம்பர் - மாவோயிஸ்டு தீவிரவாதிகளின் முடிவில், மூன்று குண்டுகளை காத்மாண்டு சமவெளியில் வெடிக்கச் செய்தனர். அதில் முதல் குண்டு தலைநகரம் காட்மாண்டுவில் வெடித்தது. இடைக்கால மன்னராட்சியை ஒழிக்க வலியுறுத்தி அரசிலிருந்து மாவோயிஸ்டுகள் வெளியேறினர். அரசியலமைப்பு நிர்ணய மன்றம், நவம்பர், 2007ல் நடத்தவிருந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தல் ஒத்திவைக்கப்பட்டது.

முடியாட்சியின் முடிவு (2007 - 2008)

2007, டிசம்பர் - நேபாளத்தில் மன்னராட்சி முறையை ஒழிக்கப்பட்டது. நேபாளத்தை ஜனநாயகக் கூட்டாச்சிக் குடியரசு நாடாக அறிவிக்கப்பட்டது.^[5]^[6]
2008 சனவரி - பிரதேச தன்னாட்சியை வலியுறுத்தி தெற்கு தராய் பகுதிகளில் நிகழ்ந்த தொடர் குண்டுவெடிப்புகளால் பலர் கொல்லப்பட்டனர்.
2008 ஏப்ரல் - புதிய அரசியலமைப்பு நிர்ணய மன்றத் தேர்தலில் முன்னாள் மாவோயிஸ்டுகள் பெரும்பாலன இடங்களைக் கைப்பற்றிய போதிலும், அறுதிப் பெரும்பான்மை கிடைக்கவில்லை.
2008 மே - முடியாட்சி முறை முழுவதுவமாக ஒழிக்கப்பட்டு, நேபாளக் குடியரசு நாடாக மாறியது.^[7]
2008 சூன் - பிரதம அமைச்சர் பதவிக்கு நடைபெற்ற போட்டியால், மாவோயிஸ்டுகள் அமைச்சரவையிலிருந்து விலகினர்.
2008 சூலை - ராம் பரன் யாதவ் நேபாளத்தின் முதல் குடியரசுத் தலைவராகத் தேர்வு செய்யப்பட்டார்.
2008 ஆகஸ்டு நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சியுடன் கூட்டணி அரசு அமைத்த மாவோயிஸ்டு தலைவர் புஷ்ப கமல் தகால் எனும் பிரசந்தா, பின்னர் அமைச்சரவையிலிருந்து வெளியேறி, எதிர்கட்சி வரிசையில் அமர்ந்தார்.

மாவோயிஸ்டுகள் அரசிலிருந்து வெளியேறல் (2009)

2009 மே - முன்னாள் மாவோயிஸ்டு போராளிகளை, நேபாள இராணுவத்தில் சேர்க்கக் கோரினார் பிரதமர் பிரசந்தா. இதனை ஏற்க மறுத்தார் குடியரசுத் தலைவர் ராம் பரன் யாதவ். இதனால் ஏற்பட்ட பிணக்கால், பிரசந்தா பிரதம அமைச்சர் பதவிலிருந்து விலகினார்.
2009 மே - பிரித்தானியப் பேரரசின் இராணுவத்தில் குறைந்தது நான்கு ஆண்டுகள் பணிபுரிந்த கூர்க்கா வீரர்களை, ஐக்கிய ராச்சியத்தில் குடியேற அனுமதிக்கப்பட்டது.
2009 டிசம்பர் - தூர-மேற்கு வளர்ச்சிப் பிராந்தியத்தில் மாவோயிஸ்டுகள் நடத்திய நில ஆக்கிரமிப்பின் போது ஏற்பட்ட மோதல்களில் நான்கு பேர் கொல்லப்பட்டனர். இதனால் நேபாளத்தில் அமைதிக்கான செயல்பாடுகளில் சுணக்கம் உண்டாகும் பயமேற்பட்டது.

அரசியலமைப்பின் மீதான தாக்கங்கள் (2010 - 2015)

2010 மே - நான்கு முறை நீட்டிக்கப்பட்ட புதிய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை இயற்றும், அரசியலமைப்பு நிர்ணய மன்றத்தின் காலம், மீண்டும் ஒரு நீட்டிக்கப்பட்டது.
2011 சனவரி - ஐக்கிய நாடுகள் அவை நேபாளத்தில் அமைதி காக்கும் பணியை முடித்துக் கொண்டது.
2011 மார்ச் - 2011 நேபாள மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பு தொடக்கம்.
2012 மே - புதிய அரசியல் அமைப்பு வரைவு சட்டத்தை இயற்ற இயலாத அரசியல் அமைப்பு நிர்ணய மன்றம் கலைக்கப்பட்டது.
2013 நவம்பர் - மார்க்சிஸ்-லெனினிஸ்ட் தலைமையிலான இடதுசாரிகளும், நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சியும் இணைந்து அமைத்த இரண்டாவது நேபாள அரசியலமைப்பு நிர்ணய மன்றம் கூடியது. இத்தேர்தலில் மாவோயிஸ்டுகள் மூன்றாம் இடத்திற்கு தள்ளப்பட்டனர்.
2014 பிப்ரவரி - நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சியின் சுசில் கொய்ராலா பிரதம அமைச்சரானார்.
2014 ஏப்ரல் - 14 எவரெஸ்ட் மலையேற்றத்தின் போது, வெளிநாட்டவர்களுக்கு வழிகாட்டிகளாக செயல்பட்ட 16 செர்ப்பாக்கள் பனிப்புயலால் இறந்தனர்.
2014 நவம்பர் - அருண் ஆற்றின் குறுக்கே இந்தியாவும் - நேபாளமும் இணைந்து, 1 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர் மதிப்பிலான நீர் மின் திட்டத்திற்கு ஒப்பந்தம் இட்டனர்.
2015 ஏப்ரல் - 7.8 ரிக்டர் அளவிலான நிலநடுக்கதால் காத்மாண்டு சமவெளியின் நகரங்கள் பலத்த சேதமடைந்தது. 8,000 பேர் மாண்டனர். இலட்சக் கணக்கானவர்கள் வீடுகளை இழந்தனர்.

குறிப்பிடத்தக்க அரசியலமைப்புச் சட்டம் (2015 - 2018)

2015 செப்டம்பர் - புதிய அரசியலமைப்பு சட்டம் இயற்றப்பட்டது. இதன் படி, நேபாளம் சமயசார்பற்ற நாடாகவும், ஜனநாயக கூட்டாட்சிக் குடியரசாகவும் அறிவிக்கப்பட்டது.^[7]
2015, அக்டோபர், 29 - புதிய அரசியலமைப்பு சட்டத்தின் படி, நேபாள ஜனநாயக் கூட்டாட்சிக் குடியரசுத் தலைவராக வித்யா தேவி பண்டாரி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
2015 அக்டோபர் - நேபாள பிரதமர் பதவிக்கு முதன் முறையாக கட்க பிரசாத் சர்மா ஒளி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
2016 பிப்ரவரி - புதிய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தால் தாங்கள் பாதிப்படைவர் எனும் அச்சத்தில் சிறுபான்மையின மதேசி மக்கள் இந்திய-நேபாள எல்லைகளை ஆறு மாதங்களாக மூடி போராட்டங்கள் செய்தனர்.
2016 சூலை - கே. பி. ஒளி தலைமையிலான கூட்டணி கட்சிகளின் அமைச்சரவையிலிருந்து, மாவோயிஸ்டு கட்சியினர் வெளியேறினர். பிரதமர் கே. பி. ஒளி மீதான நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானம் கொண்டு வந்ததால், கே. பி. ஒளி பதவி விலகினார்.
2016 ஆகஸ்டு - மாவோயிஸ்டு தலைவர் பிரசந்தா இரண்டாம் முறையாக பிரதம அமைச்சராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
2017 ஏப்ரல் - நேபாள உள்நாட்டுப் போரில், மூன்று இராணுவ வீரர்கள், 15 வயது பெண்னை, மூன்று இராணுவ வீரர்கள் கற்பழித்து கொலை செய்ததால் மரணதண்டனை வழங்கப்பட்டது. முதன் முதலாக சீனா - நேபாள கூட்டுப் போர் ஒத்திகை நடைபெற்றது.
2017, சூன் - ஏற்கனவே செய்து கொண்ட உடன்படிக்கை அடிப்படையில், பிரசந்தாவிற்கு பதிலாக நேபாளி காங்கிரஸ் கட்சியின் செர் பகதூர் தேவ்பா பிரதம அமைச்சராக பதவியேற்றார்.
2017, 14 மே, 28 சூன் மற்றும் 18 செப்டம்பர் - நேபாள உள்ளாட்சி தேர்தல்கள்.^[8]
2017, 26 நவம்பர் மற்றும் 7 டிசம்பர் - நேபாள நாடாளுமன்றத் தேர்தல் மற்றும் ஏழு மாநில சட்டமன்றத் தேர்தல்கள் ^[9]
பிப்ரவரி 2018 - நேபாள நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் கட்க பிரசாத் சர்மா ஒளி தலைமையிலான நேபாளப் பொதுவுடைமைக் கட்சி (ஒமாலெ) மற்றும் பிரசந்தா தலைமையிலான் நேபாள கம்யுனிஸ்ட் கட்சி (மாவோயிஸ்ட்) தலைமையிலான கூட்டணி கட்சிகள், நேபாள பிரதிநிதிகள் சபை மற்றும் நேபாள தேசிய சபையில் பெரும்பான்மையான இடங்களைக் கைப்பற்றி நேபாளத்தில் ஆட்சி அமைத்தனர். கட்க பிரசாத் சர்மா ஒளி 15 பிப்ரவரி 2018 அன்று பிரதம அமைச்சரானர். இத்தேர்தலில் நேபாளி காங்கிரஸ் இரண்டாம் இடத்தை தக்க வைத்துக்கொண்டது.
மே 2018 - கட்க பிரசாத் சர்மா ஒளி தலைமையிலான நேபாளப் பொதுவுடைமைக் கட்சி (ஒமாலெ) மற்றும் பிரசந்தா தலைமையிலான் நேபாள கம்யுனிஸ்ட் கட்சி (மாவோயிஸ்ட்) கட்சிகள் கலைக்கப்பட்டு, 7 மே 2018ல் புதிதாக துவக்கப்பட்ட நேபாள பொதுவுடமைக் கட்சியில் இருகட்சியினரும் ஒன்றினைந்தனர்.

2020 முதல் நேபாளம்

நேபாளத்தை ஆளும் நேபாள பொதுவுடமைக் கட்சியின் தலைவர்களான பிரசந்தா மற்றும் கட்க பிரசாத் சர்மா ஒளி குழுவினர்களுக்கிடையே பல மாதங்களாக தொடர்ந்த சர்ச்சைகள் காரணமான, நேபாளப் பிரதமர் கட்க பிரசாத் ஒளியின் பரிந்துரையின் படி, நேபாளக் குடியரசுத் தலைவர் வித்யா தேவி பண்டாரி 20 டிசம்பர் 2020 அன்று வெளியிட்ட அறிவிப்பின்படி, நேபாள நாடாளுமன்றம், அரசியலமைப்புச் சட்டம் பிரிவு 76, உட்பிரிவு 1,7 மற்றும் 85-வது பிரிவின் கீழ் கலைக்கப்பட்டதாக அறிவிக்கப்பட்டது. 2021-ம் ஆண்டு ஏப்ரல் 30-ம் தேதி முதல் கட்டத் தேர்தலும், மே 10-ம்தேதி 2-ம் கட்டத் தேர்தலும் நடைபெறும் என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.^[10] நேபாள உச்ச நீதிமன்றம் இந்த தேர்தல் அறிவிப்பை தள்ளுபடி செய்தது. பின்னர் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கூடி நேபாளி காங்கிரஸ் தலைமையிலான கூட்டணி அரசு அமைக்கப்பட்டது.