Џорџо Кјелини
Џорџо Кјелини (итал. Giorgio Chiellini, р. 14 август 1984 во Пиза) — италијански фудбалер, играч од одбраната на ФК Лос Анџелес и поранешен член на италијанската репрезентација. Кjелини се смета за еден од најдобрите одбранбени играчи на својата генерација.[2] Тој е физички силен, агресивен и разноврсен дефанзивец, кој најчесто игра на позицијата централен одбранбен играч, иако исто така е способен да игра и како лев бек, во одбрана со три или четири играчи. На клупско ниво, Кјелини ја започнал својата кариера во Ливорно во 2000 година, а подоцна играл една сезона за Фјорентина, пред да се пресели во Јувентус во 2005 година. Со Јувентус, тој освоил осум последователни титули од Серија А од 2012 до 2019 година, како и четири последователни титули во Купот на Италија и четири титули во Суперкупот на Италија. Кјелини бил избран во Серија А Тимот на годината четири пати: во 2012-2013, 2014-2015, 2015-2016 и 2017-18 и исто така му била доделена наградата за Серија А Одбранбен играч на годината, трипати: во 2008, 2009 и 2010 година.[3][4][5] Своето репрезентативно деби за сениорската репрезентација на Италија го направил во 2004 година, а во моментов има вкупно 103 настапи што го прави седми играч по бројот на настапи во историјата. Тој настапил на Летните олимписки игри 2004, освојувајќи бронзен медал, како и на три Европски првенства, две Светски првенства и два Купа на конфедерации, помагајќи им на аѕурите да стигнат до финалето на Европското првенство 2012 и да го освојат третото место на Купот на конфедерации 2013. БиографијаЏорџо е роден во Пиза, а израснал во Ливорно, каде што живеел со неговото семејство;[6] тој има една сестра и два браќа, од кои едниот, неговиот брат близнак, Клаудио, исто така, е негов агент.[7] Како дете тој сонувал да игра кошарка, и бил голем обожавател на Лос Анџелес Лејкерс и на Коби Брајант.[8] Кјелини е меѓу ретките успешни играчи способни да ја усогласат спортската кариера со текот на студиите,[9] тој најпрво положил матура во научното средно училиште "Федриго Енрикес" во Ливорно, а потоа во 2010 година дипломирал на насоката за економија и трговија на Универзитетот во Торино.[10] Во 2017 година се стекнал со магистарски степен по "бизнис и администрација" на истиот универзитет, бранејќи ја темата "Бизнис моделот на фудбалскиот клуб Јувентус во интернационален контекст".[11][12] Во 2014 година се оженил со Каролина,[13] со која имаат две ќерки.[14] Технички карактеристики
Кариерата ја започнал како лев бек, а потоа се утврдува како централен одбранбен играч; исто така, може да се користи како лев дефанзивец во формација со 3 играчи.[16][17] Тој е опишан како "старомоден централен дефанзивец" кој веднаш ги напаѓа противничките играчи во обид да ја освои топката. Неговите одлики кој го прават препознатлив на теренот се физичката сила,[18][19] агресивноста и храбароста,[20] бескомпромисните стартови, и добрата игра во воздухот поради која е опасен и во противничките шеснаесетници.[18] Покрај тоа, тој поседува силен менталитет, добар темперамент под притисок, решителност и одлична концентрација.[21][22] Како резултат на овие квалитети, Златан Ибрахимовиќ го опишал Кјелини како најтешкиот дефанзивец со кој се соочил, притоа истакнувајќи ја екстремната коректност во неговите дејствија.[23] Во прилог на ова зборува и фактот дека и покрај цврстите и одлучни интервенции, Кјелини всушност добил само две исклучувања за време на целата негова кариера во Серија А.[24] Како играч кој континуирано созревал со текот на годините, во вториот дел од неговата кариера ги подобрил својте атлетски, тактички и технички квалитети, благодарение на анализирањето на фазите на играта; покрај тоа, цврстите бескомпромисни стартови што го карактеризирале во минатото, им отстапиле место на почистите и поточни интервенции.[25] Оваа еволуција довела до тоа експертите да го сметаат меѓу најдобрите централни одбранбени играчи на неговата генерација.[2][26][27][28][29] Во една изјава после поразот на неговиот Наполи од Јувентус, Валтер Мацари изјавил: "Кјелини е од друга планета, тој може сам да чува три противнички играчи".[30][31] Заедно со Андреја Барцаљи и Леонардо Бонучи, долгогодишните соиграчи во 2010-тите години во Јувентус и во репрезентацијата, Кјелини формирал фантастично уиграно дефанзивно трио наречено «БиБиСи» (BBC) од спортските новинари;[32][33] Неговиот прекар е Кинг Конг заради начинот на кој го слави секој негов гол - удирајќи се со тупаниците во градите, имитирајќи ја познатата кинематографска икона -:[34] ликување по неговиот гол што донел победа во дербито на Торино на 7 март 2009 година. Клупска кариераЛиворноКјелини ја започнал својата кариера во Ливорно, приклучувајќи му се на клубот на возраст од само 6 години. Тој играл во младинските категории на клубот меѓу 1990 и 2000 година, пред да биде повикан да настапува за првиот тим во Серија Ц1 во сезоната 2000-2001. Своето професионално деби го направил на 14 јануари 2001, во победата со 2-0 над Алесандрија на домашен терен. Во првата сезона со првиот тим, Кјелини забележал три настапи и додал уште пет во следната сезона. Во јуни 2002 година, тој потпишал за Рома во договор за ко-сопственост, за 3,1 милиони евра, (според кој Марко Амелија, отишол во спротивна насока, за 2,8 милиони евра).[35] Сепак, тој останал во Ливорно на заем за сезоната 2002–2003 во Серија Б, откако тие избориле промоција. Во неговата прва сезона во Серија Б, Кјелини направил шест настапи, и исто така дебитирал во Купот на Италија. Откако во летото клубовите се договориле тој да остане во Ливорно уште една сезона, Кјелини го направил својот пробив во почетната постава на клубот и забележал 42 настапи и 4 гола, главно играјќи на позицијата лев бек. Во јуни 2004, Ливорно го откупил договорот на Кјелини за 3 милиони евра,[36] пред да го продаде на Јувентус за 6,5 милиони евра истото лето. Вкупно за Ливорно, Кјелини одиграл 57 натпревари и постигнал 4 гола. ФјорентинаПо потпишувањето на договорот со Јувентус, клубот од Торино и го позајмил Кјелини на Фјорентина за следната сезона. Со виолетовите тој дебитирал во Серија А, на 12 септември 2004 во натпреварот Рома - Фјорентина 1-0. Во Фиренца тој веднаш се утврдил како почетен лев бек, и неговите настапи биле толку многу импресивни што го добил првиот повик во репрезентацијата од селекторот Марчело Липи, дебитирајќи на 17 ноември истата година. На 31 октомври 2004, Кјелини го постигнал својот прв гол во Серија А во кариерата во победата со 4-0 над Лече на Артемио Франки.[37] На 9 април 2005, Кјелини постигнал гол против својот матичен клуб Јувентус во ремито 3-3.[38] Кјелини одиграл одлична сезона во Фиренца, забележувајќи 42 настапи во двете натпреварувања (првенството и купот) на кој постигнал и 3 гола, а притоа му помогнал на клубот да обезбеди опстанок во лигата во последното коло од првенството. Јувентус2005-2011После одличната дебитантска сезона во Серија А со Фјорентина, тој се вратил во Јувентус на Фабио Капело за сезоната 2005-2006. Дебитирал за бјанконерите на 15 октомври 2005 на Деле Алпи во победата со 1-0 над Месина во првенството, заменувајќи го Павел Недвед во 74-тата минута од натпреварот.[39] Три дена подоцна го имал своето деби во европските натпреварувања, влегувајќи како замена на полувремето во натпреварот против Бајерн Минхен во Лигата на шампионите што завршил со резултат 2-1 за баварците. Кјелини одиграл 23 натпревари во својата прва сезона во Јувентус, помагајќи му на клубот да го освои скудетото кое подоцна на клубот му е одземено по настаните од Калчополи, додека Јувентус бил казнет со исфрлување во Серија Б. Toj останал во Торино и за сезоната 2006-2007 во Серија Б, и е промовиран и покрај младата возраст, меѓу неколкуте референтни точки околу кои може да се реконструира Старата дама, лишена од многу од нејзините "големи имиња" во летото 2006. Под водство на тренерот Дидје Дешам тој стекнал постојано место во почетната постава, а повремено започнал да игра на позицијата која подоцна ќе стане негова главна, онаа на централен одбранбен играч играјќи како партнер на Никола Легротаље, Жан-Алан Бумсонг и Роберт Ковач во различни периоди од сезоната.[40] Тој го постигнал својот прв гол во дресот на Јувентус во Купот на Италија против Наполи.[41] Во лигата тој постигнал 3 гола, вклучувајќи ги и двата на теренот на Арецо во 39-тото коло од сезоната во кое бјанконерите победиле со 5-1 и математички избориле промоција во Серија А.[42] По враќањето на Јувентус во Серија А во сезоната 2007-2008, Кјелини повторно се вратил на позицијата лев бек. На 2 септември 2007 година, го постигнал својот прв гол за бјанконерите во Серија А во натпреварот Каљари - Јувентус 2-3 во второто коло од првенството.[43] Сепак, по повредата на Жорже Андраде тој повторно бил преместен во центарот на одбраната, како партнер на Никола Легротаље.[44] Токму тие двајца биле клучот на успехот за Јувентус да ја заврши сезоната со втора најдобра одбрана во лигата. На 27 април 2008, Кјелини постигнал два гола за Јувентус во победата со 5-2 над Лацио, што на клубот му обезбедила пласман во топ 4 на крајот од првенството.[45] По завршувањето на сезоната, на 26 јуни 2008, Кјелини го продолжил својот договор со Јувентус до 2013 година.[46]  За време на сезоната 2008-2009, Кјелини останал прв избор во центрот на одбраната заедно со Легротаље. На 13 август 2008 го постигнал својот прв гол во европските натпреварувања кога Јуве ја совладал Артмедија Петржалка со 4-0 во првиот натпревар од трета квалификациска рунда на Лигата на шампионите.[47] Четири дена подоцна, тој го повредил левото колено за време на Трофео Лујџи Берлускони против Милан и го пропуштил почетокот на сезоната во Серија А,[48] враќајќи се во септември за натпреварот на домашен терен против Удинезе (завршил 1-0 за Јувентус). На крајот на годината, тој бил прогласен за Серија А Одбранбен играч на годината за 2008 година на годишната церемонија на доделувањето на наградите Оскар дел Калчо. На 10 март 2009 година, Кјелини бил исклучен поради добивање на втор жолт картон за време на реванш натпреварот од осминафиналето на Лигата на шампионите против Челси во Торино, по кој Јувентус бил елиминиран со вкупен резултат 2-3 Следните две сезони (2009-2010 и 2010-2011) биле многу разочарувачки за Јувентус, завршувајќи на седмото место во лигата двапати по ред; сепак, во овие две години Кјелини созрева и го консолидирал своето место меѓу водачите во клубот, зад иконите Дел Пјеро и Буфон. За време на првиот дел од сезоната 2010-2011, Кјелини играл во центарот на одбраната како партнер на новодојдениот Леонардо Бонучи; сепак со доаѓањето на Андреја Барцаљи во зимскиот преоден рок, Кјелини во некој натпревари бил вратен на позицијата лев бек овозможувајќи место во центарот на одбраната за двојката Бонучи-Барцаљи. 2011-2020; девет скудета по ред.jpg) Во сезоната 2011-2012, новиот тренер на Јувентус Антонио Конте започнува со формацијата 4-2-4, распоредувајќи го Кјелини најпрво како централен дефанзивец, а подоцна како лев бек.[16] Кон крајот на 2011 година, Конте ја променил формацијата во 3-5-2, овозможувајќи им на Кјелини, Бонучи и Барцаљи да играат заедно позади, така што Кјелини ја покрива левата страна, Барцалји десната, а Бонучи средината со што добил простор да ја гради играта на својот тим од последната линија.[49] Овој дефанзивен ситем се покажал како многу успешен за Јуве, завршувајќи ја сезоната како шампиони во Серија А со најдобра одбрана во лигата и притоа без ниту еден пораз.[50] Триото поцоцна станало познато како БиБиСи (BBC) по иницијалите на играчите,[51] и многу брзо се етаблирало како една од најдобрите одбранбени линии во светот во следните сезони.[52][53][54] Кјелини одиграл 34 натпревари и постигнал два гола во шампионската кампања во Серија А, и забележал три настапи во Купот на Италија каде Јувентус стигнал до финалето во кое загубиле со 2-0 од Наполи, меѓутоа Кјелини поради повреда не играл во тој натпревар. Во следните две сезони под водството на Конте Јувентус ја продолжил својата доминација во Италија освојувајќи уште две скудета, потпирајќи се и понатаму на триото БиБиСи во одбраната кое им носи голема сигурност позади. На 11 август 2012, Кјелини го освоил својот прв трофеј во Суперкупот на Италија после победата на Јувентус над Наполи со 4-2 по продолженија во Пекинг, меѓутоа поради повредата со која се здобил на Европското првенство 2012 тој не бил во составот. Веќе следната година освоил уште еден Суперкуп, постигнувајќи го вториот гол за бјанконерите во победата со 4-0 над Лацио во Рим.[55] На 20 октомври 2012, во отсуство на регуларниот капитен Џанлујџи Буфон, Кјелини за првпат во кариерата ја носел капитенската лента на Јувентус во победата со 2-0 над Наполи во лигата. На 5 јануари 2014, го забележал својот 300-ти настап за Јувентус во победата со 3–0 над Рома во Серија А.[56] Јувентус ја продолжил својата победничка низа и покрај изненадувачкото заминување на Конте во летото 2014 година; предводени од Масимилијано Алегри, во сезоната 2014-2015 торинезите ја освоиле домашната двојна круна, трета во историјата на клубот.[57] Покрај четвртото скудето, Кјелини го освоил и својот прв куп во кариерата, постигнувајќи го израмнувачкиот гол за Јуве во победата по продолженија над Лацио со 2-1 во финалето. Кјелини дал голем придонес за пласманот на клубот во финалето на Лигата на шампионите, загубено на 6 јуни 2015 година од Барселона, меѓутоа не играл во тој натпревар поради повреда на мускулот.[58]  Во следните години, иако на личен план се соочил со многу повреди, Кјелини го освоил своето петто последователно скудето, постигнувајќи го единствениот гол за сезоната во последното коло од првенство против Сампдорија,[59] и вториот Куп на Италија, победувајќи го Милан во финалето по продолженија.[60] За време на сезоната 2016-2017, во натпреварот на домашен терен против Сампдорија Кјелини постигнал два гола во победата на Јувентус со 4-1. Во оваа сезона тој го освоил својот трети по ред Куп на Италија, по победата со 2-0 над Лацио во финалето на 17 мај 2017 година;[61] а само четири дена подоцна, со успехот на домашен терен од 3-0 над Кротоне,[62] дошла и шестата титула во италијанското првенство по ред, што им овозможува на Кјелини и Јувентус да ја забележат третата последователна двојна круна по ред, и пред сè, да го срушат рекордот на клубот стар 82 години (кога во 1930-тите години Јувентус освоил пет титули).[63] На 3 јуни, откако Кјелини го пропуштил финалето во Лигата на шампионите во 2015 година, тој започнал во почетниот состав во финалето 2017, што бил втор финален настап за Јувентус во три години, но тие повторно биле поразени овојпат од бранителот на титулата Реал Мадрид со 4-1.[64] На 11 јануари 2018, Кјелини за првпат во кариерата бил избран во Тимот на годината на УЕФА за 2017.[65] На 17 март 2018, во натпреварот на гостувањето кај СПАЛ што завршил 0-0, Кјелини го забележал својот 350-ти настап во Серија А.[66] На крајот од сезоната 2017-2018 успесите се повторуваат за Кјелини и неговите соиграчи од Јувентус откако ја освоиле седмата последователна титула во првенството и на тоа го придодале и четвртиот домашен куп по ред - ова второто, претставува нов рекорд во италијанскиот фудбал. На 29 јуни 2018, Кјелини го продолжил својот договор со клубот до летото 2020 година.[67] По заминувањето на Буфон, за сезоната 2018-2019 - после 13 години во клубот - Кјелини бил назначен за нов капитен на Јувентус.[68][69] На 16 јануари 2019, Кјелини ја "кренал" својата прва титула како нов официјален капитен на Јувентус – во Суперкупот на Италија – после победата со 1–0 над Милан.[70] На 12 март, Кјелини го одбележал својот 500-ти настап во дресот на Јувентус во победата со 3-0 на домашен терен над Атлетико Мадрид во реванш осминафиналето од Лигата на шампионите што им овозможила на бјанконерите да го надминат дефицитот од 2-0 од првиот натпревар и да минат во четвртфиналето.[71] Потоа на 20 април, благодарение на победата со 2-1 на домашен натпревар против Фјорентина, Јувентус го освоил скудетото по осми пат по ред - апсолутен рекорд во историјата на Серија А и во петте најсилни национални првенства во Европа -,[72] прво за Кјелини со капитенската лента. Исто така заедно со неговиот клупски колега Барцаљи, тие биле единствените двајца играчи кој учествувале во освојувањето на сите осум шампионски титули во Серија А во победничкиот циклус на Јувентус од 2011 година.[73] Репрезентативна кариераМладински репрезентацииКјелини играл речиси во сите младински репрезетнации,[74] а со репрезентацијата под 19 години во 2003 година го освоил Европско првенство до 19 години во Лихтенштајн.[75] Следната година, тој го освоил бронзениот медал на Летните олимписки игри во Атина носејќи го дресот на олимписката репрезентација на Италија, собирајќи 2 настапи во текот на турнирот. Потоа, со репрезентацијата под 21 година тој учествувал на Европските првенства во 2006 и 2007, во вториот случај дури носејќи ја и капитенската лента[74] и бил стрелец на два гола за аѕурините. По завршувањето на турнирот тој исто така бил избран во Идеалниот тим на првенството од страна на УЕФА.[76] Со репрезентацијата до 21 година завршил во 2007 година, со вкупно 26 настапи и 6 гола. Сениорска репрезентација2004-2012 На 17 ноември 2004 година, на 20-годишна возраст, го направил своето деби за сениорската репрезентација под водство на селекторот Марчело Липи, влегувајќи во игра во второто полувреме од пријателскиот натпревар Италија-Финска (1-0).[77] На 21 ноември 2007 година, тој го постигнал својот прв гол во националниот дрес во натпреварот против Фарските Острови одигран на стадионот Алберто Браља во Модена.[78] Тој бил меѓу 23-те повикани играчи од селекторот Роберто Донадони за Европското првенство 2008. На првиот ден од подготовките во Австрија, Кјелини ненамерно во еден двобој го повредил Фабио Канаваро, која подоцна го спречила капитенот да настапи на турнирот.[79] Почнувајќи од вториот натпревар во групната фаза, Италија - Романија (1-1) на 13 јуни, бил поставен како централен дефанзивец играјќи во пар со Кристијан Панучи; исто така на таа позиција играл и во следните натпревари против Франција во последниот натпревар од групата, и во четвртфиналето против Шпанија, репрезентацијата што ги елиминирала аѕурите по изведување на пенали.[80] Од самиот почеток на Квалификациите за Светското првенство 2010, селекторот Марчело Липи го поставува Кјелини како централен дефанзивец во пар со Фабио Канаваро. Учествувал и на Купот на конфедерациите 2009 каде што Италија била елиминирана уште во првата фаза.[81] Потоа тој бил избран од Липи и за Светското првенство 2010 во Јужна Африка,[82] каде ги одиграл сите три натпревари за Италија во групната фаза по која аѕурите биле елиминирани.[83] Потоа тој учествувал на Европското првенство 2012 под водство на селекторот Чезаре Прандели.[84] На 18 јуни, за време на последниот натпревар од групата против Ирска Кјелини се повредил,[85] но сепак успеал за кратко време да се опорави, и да биде подготвен да се врати на теренот на 28 јуни за полуфиналната класика против Германија, во која Италија победила со 2-1.[86] Во финалето, по неговата грешка Шпанија повела со 1-0 (на крајот завршило 4-0),[87] а набргу потоа Кјелини морал да го напушти теренот и да биде заменет поради истиот мускулен проблем кој го имал и во претходните натпревари. 2012-2016 На 14 ноември 2012 година, во поразот на домашен терен од Франција во пријателски натпревар со 1-2, тој за првпат ја носел капитенската лента на аѕурите уште од првата минута.[88] На 3 јуни 2013 година, Прандели го повикал Кјелини во составот што учествувал на Купот на конфедерации 2013,[89] каде ги одиграл сите пет натпревари на репрезентацијата, и постигнал еден гол против домаќинот Бразил во третиот натпревар од групата.[90] На крајот од натпреварувањето тој го освоил бронзениот медал со Италија, по успех на пенали против Уругвај.[91] На 10 септември 2013 година, на Стадион Јувентус, тој постигнал гол против Чешка во натпревар од Квалификации за Светското првенство 2014, за моментален резултат 1-1 (нартпреварот завршил 2-1 во корист на аѕурите). Со овој негов гол и оној победничкиот на Марио Балотели од пенал, Италија математички се квалификувала за Светското првенство 2014 во Бразил.[92] Таму тој е меѓу референтините точки (заедно со клупските колеги Буфон, Барцаљи, Бонучи, Маркизио и Пирло) на таканаречената репрезентација Итал-Јуве.[93][94] На 24 јуни 2014 година, за време на последниот натпревар од групата против Уругвај, Кјелини бил гризнат кај рамото од страна на уругвајскиот напаѓач Луис Суарес (што е негов трет случај да гризне противнички играч),[95] но мексиканскиот судија Марко Антонио Родригес одлучил да не го казни Суарес и оставил играта да продолжи со корнер од кој јужноамериканците го постигнале победничкиот гол и со победа од 1-0 ја елимнирале Италија.[96] Неколку дена подоцна дисциплинската комисија на ФИФА реагирала и му одредила на Суарес казна од четири месеци неиграње, за која дури и Кјелини изразил став дека е „прекумерна“.[97] На 10 октомври 2014 година, во натпреварот против Азербејџан во Квалификациите за Европското првенство 2016, тој постигнал два гола во победата со 2-1; во истиот натпревар тој постигнал и автогол за моментален резултат 1-1 што значи дека бил автор на сите три гола во натпреварот.[98] Бил повикан од селекторот Антонио Конте за Европското првенство 2016, каде тој постигнал гол во осминафиналето, првиот за аѕурите во натпреварот во кој го победиле бранителот на титулата Шпанија со 2-0;;[99] сепак патот на Италија на турнирот завршил во следното коло, каде репрезентацијата била елиминирана во четвртфиналето на пенали од тогашниот актуелен светски шампион Германија.[100] Од 2016; капитен на репрезентацијатаКјелини го задржал местото во почетната постава и во времето на управување од клупата на Џанпјеро Вентура, под чие водстви одиграл 6 натпревари во квалификациите за Светското првенство 2018, вклучително и двата натпревари од „плејофот“ што се одржале во ноември 2017 година против Шведска по кој Италија срамно била елиминирана и не се пласирала на мундијал, точно 60 години по единствениот претходен пат кога се случило тоа. Откако во следните месеци тој размислувал за можноста да ја напушти репрезентацијата,[101] почетокот на новиот циклус и доаѓањето на новиот селектор Роберто Манчини, го предомислиле Кјелини да остане во репрезентацијата и да биде нов капитен на Италија по повлекувањето на Џанлујџи Буфон.[102] Тој ја предводел италијанската репрезентација во новоформираното натпреварување УЕФА Лигата на нации во септември 2018 година.[103] Токму во ова натпреварување, на 17 ноември 2018 година во натпреварот против Португалија (0-0) на Сан Сиро, 14 години по неговото деби во сениорската репрезентација достигнал до 100-тиот настап во националниот дрес, со што станал седмиот играч на италијанската репрезентација што ја постигнал таа цел.[104] Хронологија на репрезентативните настапиСтатистикаКлупска статистикаСтатистиката е ажурирана на 11 јуни 2019.
Репрезентативна статиска
ТитулиКлупски
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_30_-_Chiellini_(cropped).jpg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
 |
„Џорџо Кјелини“ на Ризницата ? |
- Официјално мрежно место на играчот
- Џорџо Кјелини на soccerway
- Џорџо Кјелини на transfermarkt
- Џорџо Кјелини на whoscored
- Џорџо Кјелини на espn
- Џорџо Кјелини на tuttocalciatori
| Спортски позиции | ||
|---|---|---|
| Претходник Џанлујџи Буфон |
 Капитен на Јувентус 2018–денес |
Наследник нема |
| ||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
