Казка пра папа і Доўбню-мужыка
«Ка́зка пра папа́ і До́ўбню-мужыка́» (руск.: Сказка о попе и о работнике его Балде) — казка Аляксандра Сяргеевіча Пушкіна, напісаная ў Болдзіне 13 верасня 1830 года. Асновай паслужыла руская народная казка, запісаная Пушкіным у Міхайлаўскім ад Арыны Радзівонаўны. Пры жыцці паэта не друкавалася. Гісторыя Асноўнай крыніцай для Пушкіна паслужыла чутая ім руская народная казка[1]. Пушкін чытаў гэтую казку ўлетку 1831 года Мікалаю Гогалю ў Царскім Сяле — гэтым годам і прынята датаваць твор[2]. Гогаль пісаў Рыгору Данілеўскаму (у лісце ад 2 лістапада 1831 года), што Пушкін чытаў яму «сказки русские народные — не то что „Руслан и Людмила“, но совершенно русские». І далей пра гэтую казку:
Указанне Гогаля «без размера» звязана з тым, што пушкінская казка напісана акцэнтным вершам з парнымі рыфмамі, стылізаваным пад раёшнік. Упершыню яна была надрукавана Васілём Жукоўскім у 1840 годзе. З цэнзурных прычын Жукоўскі замяніў папа на купца Кузьму Асталопа. У Пушкіна імя працаўніка — «Балда» («Доўбня») — не носіць адцення ганьбавання, а ўжыта ў першапачатковым народным значэнні. У Ніжагародскай губерні, дзе знаходзілася пушкінскае Болдзіна, гэта: «лясная крывуліна, тоўстае карэнішча, булава» (слоўнік Даля). Толькі ў 1882 годзе ў зборы пушкінскіх сачыненняў пад рэдакцыяй П. А. Яфрэмава[3] казка была надрукавана паводле рукапісу. У выданнях для народу да пачатку XX стагоддзя яна друкавалася з Кузьмой Асталопам. У цяперашні час асобныя дзеячы РПЦ выдаюць і прадпрымаюць спробы папулярызацыі рэдакцыі Жукоўскага[4][5][6]. Крыніцы
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
