Падброддзе

Падброддзе
	Герб
Краіна	Літва
Павет	Віленскі
Раён	Швянчоніскі
Каардынаты	54°59′00″ пн. ш. 25°46′00″ у. д.HGЯO
Першая згадка	XV стагоддзе
Вышыня цэнтра	124 м
Насельніцтва	▼4 735 чал. (1 студзеня 2023);
Часавы пояс	UTC+2, летам UTC+3
Паштовыя індэксы	LT-18017
Афіцыйны сайт	svencionys.lt/lit/I_prad…
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Падбро́ддзе^[2], таксама Пабра́дзе^[3] (літ.: Pabradė) — горад у Літве, на рацэ Жэймяна, пры ўпадзенні ў яе Дубінкі. Уваходзіць у Свянцянскі раён Віленскага павета. Горад адносіцца да этнаграфічнага рэгіёну Аўкштайція. Размешчаны за 38 км ад Свянцян.

Гісторыя

Маёнтак Падброддзе ўпамінаецца ў другой палове XV ст. Першымі ўладальнікамі былі Андрэй і Юрый Насілоўскі, якія прадалі свае землі Юрыю Радзівілу, бацьку Барбары Радзівіл. Пазней маёнткам валодалі Міхаіл Радзівіл, Ян Швыкоўскі, Міхаіл Тызенгаўз (1672), пазней яшчэ некалькі ўласнікаў, а з 1751 года — Францыск Абрамовіч. Праз пяць гадоў маёнтак набыў віленскі біскуп Ігнацы Масальскі. З 1789 года ўладальнікам маёнтка быў вялікі гетман літоўскі Шыман Касакоўскі. У XVIII стагоддзі сустракаецца назва Пабрады, у той час паселішча было цэнтрам маёнтка, у Ашменскім павеце Віленскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага^[4].

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года Падброддзе апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім (правы бераг Жэймяны) і Свянцянскім павеце (левы бераг) Віленскай губерні.

Штуршок развіццю населенага пункта дала пабудова чыгункі ў 1860-х гадах. У 1915—1919 гадах Паброддзе было павятовым цэнтрам.

За часамі Першай сусветнай вайны з 1915 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі^[5]. У пачатку 1919 года тэрыторыя занята Чырвонай Арміяй^[6]. З 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР, у канцы сакавіка заняты польскімі войскамі.

У 1920 годзе Падброддзе апынулася ў Сярэдняй Літве, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У беларускай гістарыяграфіі землі вядомы як Заходняя Беларусь. За польскім часам паселішчу нададзены статус горада, уваходзіў у склад Свянцянскага павета.

У 1928 годзе пачалося будаўніцтва сямігадовай школы. Праз тры гады, у 1931 годзе будова была скончана і школа атрымала імя Пілсудскага, які паходзіць з суседняга Зулава. Горад быў буйным чыгуначным вузлом на лініі Варшава — Дзвінск.

У другой палове верасня 1939 года заняты Чырвонай Арміяй, пазней перададзены ў склад Беларускай ССР. У 1940 годзе перададзены Літоўскай ССР.