Голема Маала

Голема Маала
Голема Маала; Μεγαλοχώρι
	Голема Маала
	Местоположба во областа Голема Маала Местоположба на Голема Маала во Серскиот округ и областа Централна Македонија
	Координати: 41°14.49′N 23°13.30′E / 41.24150°N 23.22167°E
Земја	Грција
Област	Централна Македонија
Округ	Серски
Општина	Синтика
Општ. единица	Петрич
Надм. вис.	35 м
Население (2021)
• Вкупно	513
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)

Голема Маала или Бујук Махале (грчки: Μεγαλοχώρι, Мегалохори; до 1927 г. Μπουγιούκ Μαχαλέ, Бујук Махале^[2]) — село во Валовишко, Егејска Македонија, денес во општината Синтика на Серскиот округ, Грција. Сè до 1920-тите било населено речиси исклучиво со Македонци.^[3]

Географија

Селото се наоѓа на десниот брег на Струма и на северниот брег на Бутковското Езеро.

Историја

Во Отоманското Царство

Во XIX век Голема Маала била чифлик во Серската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Буук (Buuk) било село во Серската каза со 70 домаќинства сочинети од 246 Македонци.^[4]^[5] Во него работела грчката пропаганда.

Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:

„

Голема Маала, чифлик на Акиф-бег на СЗ од Џумаја 2 часа. Почва извонредна која дава најквалитетна пченка. Црква „Св. Богородица“, се служи на грчки; училиште исто така грчко со 15 ученици. 60 куќи македонски^[6] и 10 ромски... Рамницата на која се сместени горните четири села^[7] се нарекува Прокопанско Поле и една од најплодните. Струма обилно го напојува и често дури си ја менува и матката. На Ј е шумата, густа со вековни врби и тињести блата, така што климата е нездрава и поддржува секакви мијазми. Во шумата има многу диви свињи, јазовец, чакали; по пределите шетаат и питоми свињи.^[8]

“

Меѓу 1896 и 1900 г. селото прешло под врховенството на Бугарската егзарихија и во него проработела бугарската пропаганда.^[9] Според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во селото живееле 420 Македонци и 60 Роми.^[4]^[10]

По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Голема Маала (Golema-Mahala) живееле 640 Македонци егзархисти. Во селото работело бугарско основно училиште со 1 учител и 30 ученицивц.^[4]^[11]

Во Грција

По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година селото имало 250 жители, кои во 1920 г. се покачиле на 356 лица.^[3] Во 1924 г. селото го напуштиле 96 лица (30 семејства), а на нивно место властите довеле грчки колонисти. На пописот од 1928 г. ГОлема Маала имала 629 жители,^[3] од кои 336 лица (80 семејства) биле грчки дојденци, а остатокот македонски староседелци.^[12]

Во 1930-тите, по извршените мелиорации на Струма и создавањето на вештачкото Бутковско Езеро, во Голема Маала се доселиле и семејства од погодените села Бахтијар и Мантар, кои денес се непостоечки.

Население

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година	1940	1951	1961	1971	1981	1991	2001	2011	2021
Население	896	944	1.156	991	1.011	1.010	809	658

Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Наводи

↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 190. ISBN 9989-9819-6-5.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 120–121. ISBN 954-8187-21-3.
↑ Нарекувајќи ги „бугарски“ под влијание на бугарската пропаганда.
↑ Пурлида, Мрсна, Голема Маала и Бахтијар.
↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 849.
↑ Шалдевъ, Хр (1936). „Екзархъ Йосифъ I за задачата на Екзархията следъ 1887 год“ (PDF). Илюстрация Илиндень. Илинденска организация. 9 (79): 1. Занемарен непознатиот параметар |month= (help)
↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.
↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.
↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012

[census21-1] „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.

[2] „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.

[Симовски-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 190. ISBN 9989-9819-6-5.

[БИМ-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.

[5] Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 120–121. ISBN 954-8187-21-3.

[6] Нарекувајќи ги „бугарски“ под влијание на бугарската пропаганда.

[7] Пурлида, Мрсна, Голема Маала и Бахтијар.

[8] Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 849.

[9] Шалдевъ, Хр (1936). „Екзархъ Йосифъ I за задачата на Екзархията следъ 1887 год“ (PDF). Илюстрация Илиндень. Илинденска организация. 9 (79): 1. Занемарен непознатиот параметар |month= (help)

[10] Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.

[11] Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.

[12] Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]