Дервент или Дервен (грчки : Ακριτοχώρι Акритохори ; до 1926 г. Δερβέντι , Дервенти [ 2] Валовишко , Егејска Македонија , денес во општината Синтика на Серскиот округ , Грција. Сè до 1920-тите било населено исклучиво со Македонци .[ 3]
Селото се наоѓа северозападно од градот Сер и на 12 км северозападно од Валовишта . Лежи во живописна месност во југоисточното подножје на Беласица . Кај селото е манастирот „Св. Јован Претеча “.
Во XIX век Дервент бил чисто македонско село во Демирхисарската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника “ се вели дека во 1873 г. Дървент к’с чифлик (Dervent-këss tchiflik) бил село со 50 домаќинства на 160 Македонци .[ 4] [ 5]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
„
Дервент чифлик, сопственост на Дервиш-бег од Демир Хисар , од него 3 часа на север. Сместено до левиот брег на Струма . 16 куќи Македонци.[ 6] [ 7]
“
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика “) во 1900 г. селото има 160 жители, сите Македонци христијани.[ 4] [ 8] егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne “) во 1905 г. населението на Дервент (Dervent) се состоело од 160 Македонци, сите под врховенството на Цариградската патријаршија .[ 9]
По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор . Таа година селото имало 195 жители, кои во 1920 г. се накачиле на 249 лица.[ 3] Бугарија , а на негово место се доведени грчки колонисти. Во 1926 г. селото е преименувано во Акритохорион.[ 10] [ 11]
Месности во Дервент преименувани со службен указ на 6 јули 1968 г.
Име
Име
Ново име
Ново име
Опис
Исли Таш[ 12]
Ίσλί Τάς
Палеопетра
Παλαιόπετρα[ 13]
месност на З од Мандраџик [ 12]
Големо Греки Јованоглу[ 14]
Μεγάλο Γκρέκι Γιοβάνογλου
Мегали Стани
Μεγάλη Στάνη[ 13]
месност на Беласица на СЗ од Дервент[ 14]
Мало Греки Јованоглу[ 14]
Μικρό Γραίκι
Микри Стани
Μικρή Στάνη[ 13]
месност на Беласица на СЗ од Дервент[ 14]
Орта Буру[ 15]
Όρτά Μπουρού
Месорема
Μεσόρεμα[ 13]
река на Беласица на СЗ од Дервент[ 15]
Дејдеко[ 15]
Ντέϊν Ντέκο
Какодијавато
Κακοδιάβατο[ 13]
месност на Беласица на СЗ од Дервент[ 15]
Конаци[ 15]
Κονάκια
Каталима
Κατάλυμα[ 13]
месност на Беласица на СЗ од Дервент[ 15]
Демир Капија[ 15]
Δεμίρ Καπού
Сидеропетра
Σιρεδόπετρα[ 13]
месност на Беласица на СЗ од Дервент, Ј под врвот Радомир (2.029,2 м)[ 15]
Таш Мандра[ 14]
Τάς Μάνδρα
Мандра
Μάνδρα[ 13]
гранична месност на Беласица на ССЗ од Дервент, Ј под врвот Фурка[ 14]
Једи Куле[ 15]
Γεντή Κουλέ
Епапиргион
Έπταπύργιον[ 13]
месност на Беласица на С од Дервент, Ј под врвот Конгур (1.951,3 м)[ 15]
Мемиш Јатаки
Μεμίς Γιατάκι
Апандима
Άπάντημα[ 13]
Чајнк Каја
Τσάϊνκ Καγιά
Петроплаја
Πετροπλαγιά[ 13]
Бахтијар [ 15] Μπαχτάρη
Елос
Έλος[ 13]
поранешно село на Ј од Дервент[ 15]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
Година
1940
1951
1961
1971
1981
1991
2001
2011
2021
Население
489
524
626
454
387
488
427
390
Извор за 1940-1991 г. : Т. Симовски , Населените места во Егејска Македонија
↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“ . Државен завод за статистика на Грција.↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“ . Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021 .↑ 3,0 3,1 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF) . II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 192. ISBN 9989-9819-6-5 ↑ 4,0 4,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари , и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г . София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 136–137. ISBN 954-8187-21-3 ↑ Нарекувајќи ги „Бугари“ под влијание на бугарската пропаганда.
↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF) . Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ . Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 856. ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика ISBN 954430424X ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF) . Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 188–189.↑ Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971 изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012 ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928 изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012 ↑ 12,0 12,1 Топографска карта BG 1:100.000.
↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 13,11 „Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 427. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF) . Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος . Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 146): 1044. 1968.↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 Топографска карта ЈНА 1:100.000.
↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 15,11 По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF) . София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 358. ISBN 954-9800-52-0
