Селото се наоѓа на 20 километри североисточно од градот Кукуш, на неколку километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро на планината Круша. Селото се наоѓа на надморска височина од 531 метри.
Долно Тодорак опфаќа површина од 25 квадратни километри[3].
Историја
Селото Долно Тодорак во минатото било едно од најголемите македонски села во Кукушката околина.
Во текот на Втората балканска војна, селото било опожарено од страна на грчките војски а самото македонско население било принудено да побегне од своите домови. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Струмица и околните села[3]. Поради тоа, на пописот од 1913 година, во селото биле евидентирани 406 жители. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Македонија или Бугарија[3].
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. Во 1924 година, протестанстското население било принудено да го напушти селото. Според податоците, нивниот број изнесувал 460 жители, кои заминале во Бугарија. Голем дел од населението се населило во селото Куклен, Бугарија, на местото каде претходно се иселило грчкото население. Во 1933 година, за унијатски свештеник бил назначен Јероним Стамов.
Во 1926 година, селото било преименувано во Като Теодораки.[8]
Демографија
Во 1928 година селото било чисто бегалско со 358 жители бегалци.[9], додека во 1940 година селото броело 613 жители. Селото во пописот од 1951 година броело 339 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 381 жител, во 1971 година имало 303 жители, во 1981 година имало 228 жители, додека во 1991 година имало 285 жители[10]. Денеска, населението на селото е 146 жители според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
Година
1940
1951
1961
1971
1981
1991
2001
2011
2021
Население
613
339
381
303
228
285
146
—
Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 24.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 761.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 558.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 765.
↑Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 35.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 151.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 319.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 803.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 182 - 183.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 203.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 179.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 568.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 338.
↑„Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 774.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 414.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 455.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 300.
↑Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 705.