அயனாம்சம்

அயனாம்சம் ( அயன + அம்சம் ) (Ayanamsa) என்பது சோதிடவியலில் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு கணித முறை, இது பூமியின் அச்சு பிறழ்ச்சியினால் ஏற்படும் கால மாற்றங்களை கணக்கிட உதவுகிறது^[1]. இந்த முறை, குறிப்பாக ஹிந்து சோதிடவியலில் (வேத சோதிடவியல்) முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. அயனாம்சம் என்பது பூமியின் அச்சு பிறழ்ச்சியை (axial precession) அளக்கும் ஒரு கோண அளவு. பூமியின் அச்சு சுமார் 26,000 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை சுழல்கிறது, இதனால் வானில் விண்மீன்களின் நிலைகள் காலப்போக்கில் மாறுகின்றன. இந்த மாற்றங்களை கணக்கிடுவதற்கான முறை தான் அயனாம்சம்.

அயனம் என்ற சொல்லிற்கு நகர்வு, பயணம் என பல அர்த்தங்கள் உண்டு. ஆனால் இந்த இடத்தில் இதை திரும்புநிலை (solstice) என புரிந்து கொள்வதே தகும். அடுத்ததாக, சோதிடத்தில் அம்சம் என்ற சொல்லிற்கு கோணம் (angle) என்று பொருள். ஆகையால் அயனாம்சம் என்பது அயனங்களுக்கு இடையேயான கோணம்/ பாகை (angle between solstices).

அயனாம்சத்தின் முக்கிய அம்சங்கள்

அயனங்கள் (Ayanas): பூமியின் அச்சு சுழல்கின்ற போது, சூரியன் ஒவ்வொரு ஆண்டும் குறிப்பிட்ட ராசிகளுக்கு நுழைவதன் மூலம் உருவாகும் கோணங்கள்.
அயனாம்ச அளவு: ஒரு குறிப்பிட்ட ஆண்டில், அயனங்கள் எவ்வளவு சுழல்கின்றன என்பதை அளக்கும் அளவு.
பிரபலமான அயனாம்ச முறை: இந்தியாவில் பொதுவாக பயன்படுத்தப்படும் லகிரி அயனாம்சம், இது 285 CE ஆண்டில் தொடங்கியது.

ராமன் அயனாம்சம் மற்றும் கிருஷ்ணமூர்த்தி அயனாம்சம் போன்ற இந்து ஜோதிடத்தில் ( வேத ஜோதிடம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) பல்வேறு அயனாம்ச அமைப்புகள் பயன்பாட்டில் உள்ளன , ஆனால் அதன் கண்டுபிடிப்பாளரான வானியலாளர் என்.சி. லஹிரியின் பெயரிடப்பட்ட லஹிரி அயனாம்சம் இதுவரை இந்தியாவில் மிகவும் பரவலாக உள்ளது. லஹிரி அயனாம்சத்தின் விமர்சகர்கள் உண்மையான சித்ர பக்ஷ அயனாம்சம் என்ற ஒரு அயனாம்சத்தை முன்மொழிந்துள்ளனர். ராமன், புஷ்ய பக்ஷ, ரோஹிணி, கோர் ஐ, உஷா சஷி மற்றும் சந்திர ஹரி போன்ற பிற அயனாம்சங்களும் உள்ளன.

கிமு 127 இல் கிரேக்க வானியலாளர் ஹிப்பார்கஸ் சம இரவு பகல் நேரங்களின் முன்னோடியை அளப்பதற்கு குறைந்தது 2,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, சம இரவு பகல் நேரங்களின் முன்னோடியைக் கணக்கிட அயனாம்சத்தைப் பயன்படுத்துவது வேத நூல்களில் வரையறுக்கப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.