பலி கொடுத்தல் (இந்து சமயம்)

இந்து சமயம் தொடர்பான கட்டுரை
இந்து சமயம்
இந்து வரலாறு
பண்டைய தோற்றம் சிந்து சமவெளி நாகரிகம் பண்டைய வேத சமயம் திராவிட நாட்டுப்புற சமயம் தமிழ்ச் சமயம் பழங்குடி சமயங்கள்
கிளைநெறிகள் சமகாலம் சைவம் வைணவம் சாக்தம் ஸ்மார்த்தம் புத்திந்து நெறி அருகியவை காணாபத்தியம் கௌமாரம் சௌரம் சண்மதம்
மெய்யியல் ஆறு தத்துவ நோக்குகள் சாங்கியம் யோகம் நியாயம் வைசேஷிகம் மீமாஞ்சம் வேதாந்தம் வைணவம் துவைதம் விசிட்டாத்துவைதம் துவைதாத்துவைதம் சுத்தாத்துவைதம் சிவ மெய்யியல் சித்தாந்தம் காசுமீர சைவம் வீர சைவம் சிரௌத்த சித்தாந்தம்
தெய்வங்கள் மும்மூர்த்திகள் சிவன் திருமால் பிரம்மா முத்தேவியர் உமையவள் திருமகள் கலைமகள் ஏனைய தேவ / தேவியர் புராணம் விநாயகர் முருகன் இராமர் கண்ணன் ஐயப்பன் பராசக்தி கொற்றவை காளி 'வேதகாலம் உருத்திரன் இந்திரன் எமதர்மராஜன் அக்கினி வாயு பகவான் வருணன் குபேரன் திக்பாலர்கள்
கொள்கைகள் முழுமுதல் ஓங்காரம் ஆன்மா மாயை கர்மா பிறவி பஞ்சபூதங்கள் முக்குணங்கள் பேரூழி
நூல்கள் வேதங்கள் இருக்கு யசூர் சாமம் அதர்வணம் பெருமுந்நூல் உபநிடதங்கள் பிரம்ம சூத்திரம் பகவத் கீதை ஆகமங்கள் சைவ ஆகமங்கள் பாஞ்சராத்திரம் வைகானசம் சக்தி தந்திரங்கள் ஏனையவை உபவேதங்கள் ஆயுள்வேதம் வில்வேதம் இசைவேதம் சிற்பவேதம் வேதாங்கங்கள் சிட்சை சந்தசு வியாகரணம் நிருத்தம் கற்பம் இந்து சோதிடம் பதினெண் புராணங்கள் பிரம்ம புராணம் பிரம்மாண்ட புராணம் பிரம்ம வைவர்த்த புராணம் மார்க்கண்டேய புராணம் பவிசிய புராணம் விஷ்ணு புராணம் பாகவத புராணம் நாரத புராணம் கருட புராணம் பத்ம புராணம் சிவ புராணம் லிங்க புராணம் கந்த புராணம் ஆக்கினேய புராணம் வாயு புராணம் வாமன புராணம் மச்ச புராணம் கூர்ம புராணம் இதிகாசங்கள் இராமாயணம் மகாபாரதம் தமிழ் இலக்கியம் சைவத் திருமுறைகள் நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் திருமுருகாற்றுப்படை திருப்புகழ் விநாயகர் அகவல் கம்பராமாயணம் பரிபாடல் மற்றவை தர்மசாத்திரங்கள் மனுதரும சாத்திரம் அர்த்தசாஸ்திரம் சுருதி சுமிருதி
திருவிழாக்கள் தீபாவளி தைப்பொங்கல் தைப்பூசம் சரஸ்வதி பூஜை நவராத்திரி நோன்பு மகா சிவராத்திரி ஹோலி கும்பமேளா இரத யாத்திரை விஷூ தமிழ்ப் புத்தாண்டு விநாயக சதுர்த்தி ஓணம் இராம நவமி கிருஷ்ண ஜெயந்தி சோதரர் திருநாள்
தத்துவஞானிகள் பழங்காலம் ஆங்கீரசர் சனகாதி முனிவர் ஜைமினி கபிலர் பாணினி பதஞ்சலி வான்மீகி வியாசர் வைசம்பாயனர் யாக்யவல்க்கியர் இடைக்காலம் நாயன்மார் ஆழ்வார்கள் ஆதி சங்கரர் பசவர் சைதன்யர் மத்துவர் நிம்பர்க்கர் இராமானுசர் மெய்கண்ட தேவர் துளசிதாசர் வல்லபர் வித்யாரண்யர் சமகாலம் அரவிந்தர் ஆனந்த குமாரசுவாமி தயானந்தர் காந்தியடிகள் நாராயணகுரு பிரபுபாதா ராமகிருஷ்ணர் இரமணர் விவேகானந்தர் சுவாமி தயானந்தர் சிவயோக சுவாமி
சமூகம் நான்கு வர்ணங்கள் பிராமணர் சத்திரியர் வைசியர் சூத்திரர் சங்க கால சாதி அந்தணர் அரசர் வணிகர் வேளாளர் மற்றவை சாதி ஆதிவாசி
நெருங்கிய சமயங்கள் ஆசீவகம் சமணம் பௌத்தம் சீக்கியம் அய்யாவழி
வேறு தலைப்புகள் உலக நாடுகளில் இந்து சமயம் இந்து தொன்மவியல் இந்து நாட்காட்டி இந்து சட்டங்கள் இந்து மத படிமவியல் இந்து தேசியம் இந்துத்துவம் இந்திய இந்துப் புனிதத் தலங்கள் கொடுமைகள் விமர்சனம் சொற்பதங்கள் தமிழ்ச் சமயம்
இந்து சமயம் வலைவாசல் சைவம் வலைவாசல் வைணவம் வலைவாசல்
பா உ தொ

பலி கொடுத்தல் அல்லது காவு கொடுத்தல் என்பது இந்து சமய வழிபாட்டுச் சடங்காகும். இச் சடங்கு பழங்குடி வழிபாடுகளிருந்து இந்து சமய சடங்காக மாறியது. இச்சடங்கின் வேர்கள் பழங்குடி வழிபாடினை நினைவுகூர்கின்றன.

சக்தி வழிபாடான, சாக்தம் மற்றும் நாட்டார் தெய்வங்கள் வழிபாட்டில் இன்றளவும் பலி கொடுத்தல் சடங்கு பின்பற்றப் படுகிறது. இந்து சமய புராணங்களில் இந்த சடங்குகள் பற்றி குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன.^[1][2][3][4] மேலும் பகவத் கீதை உள்ளிட்ட நூல்கள் விலங்கு பலியினை எதிர்க்கின்றன.^[5][6][7]

சமசுகிருத சொல்லான பலி என்பதற்கு கொடுத்தல் என்று பொருளாகும்.

பலி கொடுத்தல் வேத காலத்தில் ஒரு முக்கிய சடங்காக இருந்தது. பெளத்த சமண சமயங்களின் எழுச்சியும், அவை முன்னிறுத்திய அறக் கோட்பாடுகளும் பலி கொடுத்தலை இந்து சமயத்தின் ஓரத்தில் தள்ளி விட்டது.

நாட்டார் தெய்வங்களில் கருப்பு, முனி போன்ற ஆண் தெய்வங்களும் மிருக பலியை பெறுகின்றன. இது பெரு தெய்வ வழிபாட்டு முறையிலிருந்து வேறுபட்டது. ஆடு, கோழி, பன்றி போன்ற மிருங்களை பலியிடுதல் முப்பலி எனப்படுகிறது.

1. குருதிப் பலி
2. சூரை கொடுத்தல்
3. சட்டி படைப்பு
4. தூக்குப் படைப்பு
5. கோழி குத்துதல்

பொதுவாக மிருக பலியிடுதலில் பெண் மிருகங்களை பலியிதல் பிற சமயங்களில் வழமையில்லை. ஆனால் இந்து சமய நாட்டாறியல் மற்றும் சாக்த வழிபாட்டில் பெண் மிருகங்களை பலியிடும் வழமை இருந்துள்ளது.

கருவுற்ற பெண் மிருகங்களை பலியிடும் வழமை சூல் பலி எனப்படுகிறது.

பலி கொடுத்தல் என்பது உண்மையில் விலங்குகளை பலியிடுவதைக் குறிப்பதன்று. மாறாக அது நம்மில் உறைந்து கிடக்கும் மிருக குணங்களை அழித்து (அஃதாவது அக்குணங்களை பலியிட்டு) இறைநெருக்கத்தை எட்டுதலைக் குறிப்பதாகும். ஆயினும் இதை மக்கள் எதிர்மறையாகப் புரிந்து கொண்டு பின்பற்றி வருகின்றனர். தாம் செய்த பாவத்தை மன்னிக்க வேண்டி வேறொரு உயிரைப் பலியிடுதல் யாமளம், மாத்ருதந்திரம் ஆகிய சாக்த ஆகமங்களும், சில வைதீக பாக யக்ஞங்களிலும் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. பெரும்பான்மைச் சமூகங்களான வீரசைவம், வைணவம் உள்ளிட்ட மற்ற இந்து சமய மரபுகள் விலங்கு பலியினை எதிர்த்து தூய சைவத்தை போதிக்கின்றன.^[8]

பலியிடப்படும் ஆடு, சேவல், பன்றி போன்ற விலங்குகளில் ஆண் பாலினத்தைச் சேர்ந்தவையே பலியிடுவதற்காகத் தேர்வு செய்யப்படுகின்றன. கோழியாக இருந்தாலும் அதன் ஆண் பாலினமான சேவலையே பலியிடத் தேர்வு செய்கின்றனர். இவற்றில் விலங்கிலோ அல்லது சேவலிலோ வெள்ளை நிறமிருந்தால் அவை நிராகரிக்கப்படுகின்றன. பலியிடத் தயாராயுள்ள விலங்கு அல்லது சேவல் மீது மஞ்சள் கலந்த நீர் தெளிக்கப்படுகிறது. அதன் கழுத்தில் மலர்களாலான சிறு மாலைத் துண்டு அணிவிக்கப்படுகிறது. பின்னர் மஞ்சள் நீர் தெளிக்கப்படுகிறது. அது மூன்று முறை தலையைக் குலுக்கும் போது அது சம்மதம் தெரிவித்து விட்டதாகக் கருதி அதைப் பலியிடுகின்றனர்.

பலி கொடுக்கப்பட்ட ஆடு அல்லது கோழியின் இறைச்சியை உணவாக்கி சிறு தெய்வங்கள் முன்பு படைத்துவிட்டு அதன் பிறகு அந்த அசைவ உணவை உண்ணும் வழக்கம் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. இது போன்ற பலியிட்டு வழிபடும் வழக்கம் காவல் தெய்வங்களான கருப்பசாமி, மாடன், இசக்கியம்மன் போன்ற சிறுதெய்வ வழிபாடுகளிலேயே அதிகம் நடைபெறுகிறது. மாரியம்மன் கோயில்களில் இந்தப் பலியிடும் வழக்கம் கடைப்பிடிக்கப்பட்டாலும் அது மாரியம்மனுக்குப் படைக்கப்படுவதில்லை. கோயிலிலுள்ள காவல் தெய்வமான கருப்பசாமிக்குப் படைப்பதாகவே கருதப்படுகிறது.

1. ↑ Rod Preece (2001). Animals and Nature: Cultural Myths, Cultural Realities. UBC Press. p. 202. ISBN 978-0-7748-0724-1.
2. ↑ Call to Compassion: Reflections on Animal Advocacy from the World's Religions. Lantern Books. 2011. p. 60. ISBN 978-1-59056-281-9. {{cite book}}: Unknown parameter |authors= ignored (help)
3. ↑ For the Sake of Humanity. BRILL. 2006. p. 69. ISBN 9004141251. {{cite book}}: Unknown parameter |authors= ignored (help)
4. ↑ Understanding World Religions: A Road Map for Justice and Peace. Rowman & Littlefield. January 2007. p. 13. ISBN 978-0-7425-5055-1. {{cite book}}: Unknown parameter |authors= ignored (help)
5. ↑ Mukhopadhyay, K. (2020). Food and Power: Expressions of Food-Politics in South Asia. SAGE Publications. p. 240. ISBN 978-93-5388-377-5. Retrieved 2022-06-10. mostly practised in Shakti cult, while Puranas and the Gita forbid animal sacrifice.
6. ↑ Laxmi Narayan Chaturvedi (1991). The Teachings of Bhagavad Gita. Sterling Publishers. p. 140. ISBN 978-81-207-1272-0. But in this Kaliyuga, all fire sacrifices involving the animal slaughter are prohibited as stated in the Brahma-Vaivarta-Purana, ashvamedham gavalambham, sannyasam palpaitrakam, devarena sutotpattim, kalau pafich vivarjayet.
7. ↑ Bhagavad Gita and modern problems, p.143
8. ↑ Kemmerer, L.; Nocella, A.J. (2011). Call to Compassion: Reflections on Animal Advocacy from the World's Religions. Lantern Books. p. 260. ISBN 978-1-59056-281-9. Retrieved 2022-06-10.