Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь

	Палітыка
	Беларусь
	; Артыкул — частка серыі:; Палітычная сістэма; Беларусі
	Канстытуцыя Беларусі Усебеларускі народны сход; Прэзідэнт Беларусі Адміністрацыя прэзідэнта; Савет бяспекі; Савет Міністраў Прэм’ер-міністр; Міністэрствы; Дзяржаўныя камітэты; Нацыянальны сход Савет Рэспублікі Члены Савета Рэспублікі; ; Палата прадстаўнікоў Дэпутаты Палаты прадстаўнікоў; ; Судовая сістэма Канстытуцыйны Суд; Вярхоўны Суд; Генеральная пракуратура Генеральны пракурор; Адміністрацыйная сістэма Адміністрацыйны падзел; Мясцовыя Саветы дэпутатаў; Выбары Цэнтральная выбарчая камісія; Рэферэндумы: 1995; 1996; 2004; 2022; ; ; Парламенцкія выбары: 1995; 2000; 2004; 2008; 2012; 2016; 2019; 2024; ; ; Прэзідэнцкія выбары: 1994; 2001; 2006; 2010; 2015; 2020; 2025; ; ; Унутраная палітыка Палітычныя партыі; Знешняя палітыка Міжнародныя арганізацыі; Дыпламатычныя місіі Беларусі; Ваенная палітыка Ваенная дактрына;

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
	скарочана — Мінабароны РБ
	; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
	; Геральдычны знак — эмблема Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
	; Будынак МА РБ
Агульная інфармацыя
Краіна	Беларусь;
Юрысдыкцыя	Беларусь
Дата стварэння	20 сакавіка 1992
Кіраўніцтва дзейнасцю ажыццяўляе	Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь
Штаб-кватэра	220034, Мінск, вул. Камуністычная, д. 1; 27°34′00,87″ пн. ш. 53°54′35,99″ у. д.HGЯO
Міністр	Генерал-маёр Віктар Генадзевіч Хрэнін
Начальнік Генеральнага штаба	Генерал-маёр Павел Мікалаевіч Муравейка
Сайт	mod.mil.by

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь (Міністэрства абароны Беларусі) — ведамства ўрада Беларусі, упаўнаважанае кіраваць узброенымі сіламі. Міністр абароны і яго намеснікі прызначаюцца і здымаюцца з пасад прэзідэнтам. Міністр уваходзіць у склад Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь. З 20 студзеня 2020 года пасаду міністра займае Віктар Хрэнін^[1].

Склад калегіі міністэрства з удзелам міністра, яго 4 намеснікаў^[2], дзяржаўнага сакратара Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь і загадчыкаў відамі ўзброеных сіл таксама ўхваляецца прэзідэнтам. Паседжанні калегіі праводзяцца раз у два месяцы ды з'яўляюцца правамоцнымі пры наяўнасці паловы членаў. Рашэнні ўхваляюцца кваліфікаванаю большасцю галасоў прысутных.

З 2022 года Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь знаходзіцца пад санкцыямі Еўрасаюза, ЗША, Швейцарыі, Украіны і Японіі^[3]. У жніўні 2023 года Канада таксама далучылася да санкцый супраць міністэрства^[4].

Будова

Цэнтральны апарат складаецца з 5 галоўных упраўленняў, 2 упраўленняў, аднаго дэпартаменту, агентцтва і генеральнага штаба^[5].

Служба

Поўнагадовыя грамадзяне мужчынскага пола ва ўзросце да 27 год праходзяць ваенную службу цягам 18 месяцаў паводле абавязку, а пры наяўнасці вышэйшай адукацыі — цягам года. Найм на ваенную службу ажыццяўляецца з ліку поўнагадовых грамадзян, у тым ліку жаночага пола з 19 год, ва ўзросце да 35 год на пасады салдатаў і матросаў, сяржантаў і старшынаў, прапаршчыкаў і мічманаў, а на пасады афіцэраў — да 30 год. Гранічны ўзрост знаходжання на службе для салдатаў і матросаў, сяржантаў і старшынаў, прапаршчыкаў і мічманаў, малодшых і старшых афіцэраў, акрамя палкоўнікаў (капітанаў 1-га рангу), складае 45 год, для палкоўнікаў (капітанаў 1-га рангу) — 50 гадоў, генерал-лейтэнантаў, генерал-маёраў — 55 гадоў, а для генерал-палкоўнікаў — 60 гадоў. Застацца на службе звыш гранічнага ўзросту ў званні да падпалкоўніка (капітана 2-га рангу) дазваляецца рашэннямі калегіі міністэрства, а вайскоўцам у званні палкоўніка (капітана 1-га рангу) і вышэй — рашэннем прэзідэнта^[6].

Мінулае

У снежні 1991 г. першым міністрам па справах абароны Беларусі прызначылі генерал-палкоўніка Пятра Чавуса^[7]. Аднак толькі 20 сакавіка 1992 г. урад ухваліў Пастанову аб стварэнні ўзброеных сіл Рэспублікі Беларусь. У лістападзе 1992 г. Вярхоўны Савет ухваліў Законы «Аб абароне», «Аб усеагульным воінскім абавязку і ваеннай службе» ды «Аб статусе ваеннаслужачых», а 6 снежня 1992 г. — ваенную дактрыну^[8].

Міністры

#	Прозвішча	Пачатак паўнамоцтваў	Канец паўнамоцтваў	Кіраўнік дзяржавы
1	Пётр Рыгоравіч Чавус	Снежань 1991	Красавік 1992	Станіслаў Шушкевіч
2	Павел Паўлавіч Казлоўскі	Красавік 1992	Ліпень 1994	Станіслаў Шушкевіч Мечыслаў Грыб
3	Анатоль Іванавіч Касценка	28 ліпеня 1994	6 чэрвеня 1995	Аляксандр Лукашэнка
4	Леанід Сямёнавіч Мальцаў	10 кастрычніка 1995	1 лістапада 1996
5	Аляксандр Пятровіч Чумакоў	1 лістапада 1996	28 сакавіка 2001
6	Леанід Сямёнавіч Мальцаў	24 верасня 2001	4 снежня 2009
7	Юрый Віктаравіч Жадобін	4 снежня 2009	25 лістапада 2014
8	Андрэй Аляксеевіч Раўкоў	25 лістапада 2014	20 студзеня 2020
9	Віктар Генадзевіч Хрэнін	20 студзеня 2020