Драгічынскае гетаГета ў Драгічыне (ліпень 1941 — 15 кастрычніка 1942) — яўрэйскае гета, месца прымусовага перасялення яўрэяў горада Драгічын Брэсцкай вобласці падчас Халакоста. ГісторыяУ перадваенныя гады сярод 3125[1] чалавек насельніцтва Драгічына габрэяў было 1521[2][3] — каля паловы жыхароў[1][4]. Перад вайной у горадзе знаходзіліся 2675 яўрэяў[5]. Горад быў захоплены нямецкімі войскамі 25 чэрвеня 1941 года і знаходзіўся пад акупацыяй больш за тры гады — да 17 ліпеня 1944 года[2][6][7]. У ліпені 1941 года немцы сагналі ўсіх пакінутых у горадзе габрэяў у гета, і пад страхам смерці абавязалі іх нашыць на адзенне спераду і ззаду жоўтыя латы[8]. Драгічынскае гета знаходзілася на захад ад моста, і было абмежавана вуліцамі Леніна, Першамайскай, Кастрычніцкай і Пушкіна. На тэрыторыі гета апынуліся таксама прыгнаныя яўрэі з блізкіх вёсак[3][8][9]. Неўзабаве Драгічынскае гета падзялілі на два гета, пераходы паміж якімі забараняліся. У адно гета змясцілі рамеснікаў, якіх прымушалі шыць вопратку і абутак для немцаў, і больш заможных габрэяў, у якіх шантажом выманьвалі каштоўнасці. У другім гета сабралі нямоглых і бедных яўрэяў, якіх планавалі забіць у першую чаргу, і паступова вывозілі эшалонамі на расстрэлы ля Броннай Гары[3][8][5]. З канца лета 1942 года нацысты, у рамках рэалізацыі гітлераўскай праграмы знішчэння яўрэяў, пачалі паўсюдную ліквідацыю апошніх гета. Колькасць вязняў у Драгічынскім гета да гэтага часу значна зменшылася, таму што яўрэяў, якія востра не патрабаваліся немцам, разам з жонкамі і дзецьмі ўжо з 1941 года вывозілі і забівалі ў лагеры смерці на Броннай Гары[9]. Канчаткова гета было ліквідавана 15 кастрычніка 1942 года[1][5] Пасля вызвалення Драгічына ад нямецкай акупацыі камісія НДК выявіла некалькі месцаў масавых пахаванняў. Больш за ўсё забітых знайшлі на тэрыторыі могілак каля райспажыўсаюза — 3816 цел (з іх 895 мужчын, 1083 жанчыны і 1838 дзяцей), у многіх людзей былі прабітыя чарапы, вывіхнутыя рукі і ногі, пераламаныя канечнасці і рэбры, знявечаныя твары. У цэнтры Драгічына ў 11 магілах налічылі 150 целаў забітых, а ў 13 магілах за 300 метраў ад габрэйскіх могілак ва ўрочышчы Залессе — 250 забітых. Усяго — 4991 чалавек[2]. ПамяцьНа брацкай магіле ў прывакзальным скверы, дзе пахаваныя больш 3000[10] ахвяр нацысцкага рэжыму ў Драгічыне, у 1967 годзе быў усталяваны абеліск[2][9][11][5]. Крыніцы
Літаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia