Халакост у Крычаўскім раёнеЗа час акупацыі практычна ўсе яўрэі Крычаўскага раёна былі забітыя, а нешматлікія ацалелыя ў большасці ваявалі пасля ў партызанскіх атрадах. Улетку 1941 года 150 яўрэяў пад кіраўніцтвам Соні Прымака аказалі супраціў, не падпарадкаваліся загаду немцаў перабрацца ў гета ў Крычаве і схаваліся ў лесе. Яны звярнуліся ў суседні партызанскі атрад з просьбай прыняць іх, але атрымалі адмову і без падтрымкі неўзабаве былі забітыя карнікамі[1][2]. Яўрэяў у раёне забівалі ў Крычаве[3][4], Антонаўцы[1][3][5], Баеўцы[1][3], Маляцічах[1][3][5], Шаеўцы[1][3], каля вёскі Прудок[6][5] і іншых месцах. Рэалізуючы нацысцкую праграму знішчэння яўрэяў, немцы стварылі на тэрыторыі раёна 3 гета:
У Крычаўскім раёне пяць чалавек былі ўдастоены ганаровага звання «Праведнік народаў свету» ад ізраільскага мемарыяльнага інстытута «Яд ва-Шэм» «у знак глыбокай удзячнасці за дапамогу, аказаную яўрэйскаму народу ў гады Другой сусветнай вайны». Гэта Ларын Віктар, Васін (Ларына) Лілія, Пісарава Марыя, Пісарава Раіса і Весяліна-Ткачова Фёкла[7]. Помнікі загінулым усталяваны ў Антонаўцы[1], Маляцічах[8], Крычаве[2], пад вёскай Прудок[9][2][10]. Крыніцы
Літаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
